The tender bar (Ben Affleck steals the show)

Μερικές ταινίες δημιουργούνται για ποπ κοπρν, αναψυκτικό ή μπίρα, καναπέ και απόλαυση

δίχως πολύ σκέψη. To Tender bar η νέα ταινία του George Clooney ως σκηνοθέτη, αν και θεωρητικά αγγίζει ένα λεπτό θέμα, την ενηλικίωση ενός αγοριού μεγαλωμένου σε μονογονεική οικογένεια, στις μικροαστικές εως λούμπεν ΗΠΑ , που το κολέγιο και η πρώτη ερωτική σχέση του αποτελούν το εφαλτήριο σε μια πορεία αυτογνωσίας , αλλά σίγουρα όχι στην καρδιά του Αμερικάνικου όνείρου, ισορροπεί ανάμεσα στο sit drama καιτην ταινία ευσεβών πόθων.

Μια ιστορία δουλεμένη, επίκαιρη. Η μονογονεική οικογένεια, με τον γιό που ο πάντα απών

πατέρας απογοητεύει εις το διηνεκές. Ο απών και αλκοολικός πατέρας, έρμαιο του πάθους,

βίαιος που στην επανασύνδσεση του με τον ενήλικα γιό, θα λειτουργήσει ως λυτρωτής αλλά και ως σημείο επαναφοράς στον προσωπικό δρόμο του νεαρού, που ψάχνει τα βήματα του.ίσως από τις καλύτερες σκηνές του έργου, εκείνη στην οποία ο μικρός J.R τον περιμένει μάταια στην εξώπορτα.

Ο θείος του αγοριου, Charlie που ερμηνεύει με μια μελαγχολική νωθρότητα και θυμοσοφία ο Μπεν Άφλεκ, μπαρμαν και φιλόσοφος αντικαθσιοτά τον πατέρα, ραδιοφωνικό παραγωγό και εποχιακή διασημότητα. Τον αντικαθιστά γεμίζοντας την ζωή του μικρού, με στόχους, αγάπη για τα βιβλία και την παρείστικη ατμόσφαιρα του Ιρλανδέζικου μπαρ, με τους επιλεγμένους θαμώνες.

Ο κεντρικός ήρωας, J.R (Tye Sheridan)το αδύνατο σημείο του έργου, από τη συιγμή που μεταφερόμαστε απότην παιδική ηλικία στην εφηβική και κολεγιακή. Ένας νέος άντρας σε αναζήτηση της ταυτότητας του, ως συγγραφέας και ως άνδρας..Η κολεγιακή γνωριμία του, ο πρωτος έρωτας του με μια μάυρη μεγαλοαστή, τον στιγματίζει και τον ωθεί σε ένα ιδιόμορφο γαιτανάκι, μια σχέση πάθους, μίσους καταδικασμένη από την ταξική διαφορά και την αδυναμία του να αποδεχτεί το ταξικό χάσμα και τις προκαθορισμενες επιλογές της περιστασιακής συντρόφου του. Όσο μεγαλώνει και ακολουθεί την προσωπική πορεία του τόσο περισσότερο οι αναφορές της προσωπικής ζωής του στο μπαρ, με την οικογένεια του

παππού του, τις επιθυμίες της μητέρας του, να φύγει από την μικρή πόλη, τον οριοθετούν

και χαρακτηρίζουν. Η αδυναμία του νεαρού ηθοποιού, να εμφυσήσει ζωή στον νεαρό

συγγραφέα, που βασανίζεται και τελικά απογειώνεται προς το προσωπικό όνειρο, είναι το

πραγματικό μειονέκτημα της κατά τα άλλα ενδιαφέρουσας και συνοδευόμενης από πολύ ωραίες μουσικές προτάσεις ταινίας.

Θυμίζοντας εν μέρει την ταινία με τους Ματ Ντειμον Μπεν Αφλεκ (Good Will Hunting), Ο Κλούνει δίνει ευκαιρία στους δευτερεύοντες ρόλους, τον Άφλεκ ως θείο και τον πολύ καλό Christopher Lloyd ως παππού,να δημιουργήσουν χαρακτήρες που κλέβουν την παράσταση. Ο παππούς μονόχνωτος, γκρινιάρης και χαρισματικός σε μια εκπληκτική σκηνή που αντικαθιστά τον απόντα πατέρα στην σχολική συγκέντρωση, ειρωνευόμενος το σύστημα και την δασκάλα του εγγονού του, ενώ αποσπά επαίνους από την ίδια, δίνει το στίγμα αυτής της άνισης ταινίας που οι δεύτεροι ρόλοι, ξεπερνούν τον πρωταγωνιστή. Το συνολικό αποτέλεσμα άνισο, με την πορεία στο κολλέγιο καιτην ενηλικίωση να σέρνεται λόγω του αδύναμου και άνευρου κεντρικου ήρωα,Tye Sheridan δεν αφήνουν την κατά τα άλλα πολύ καλή ταινία να απογειώθει σε κάτι ιδαίτερο.

Καλή για ένα βράδυ καθημερινής στο σπίτι ,αλλά μέχρι εκεί.

6/10