"Νορμανδία D Day"- Τζάιλς Μίλτον (Εκδόσεις Μίνωας)

Θα μπορούσα να γράψω πολλά για το συγκεκριμένο βιβλίο. Μεγαλωμένος όπως οι περισσότεροι στην ευμάρεια και την ειρήνη του Ευρωπαϊκού ελεύθερου, Δυτικού κόσμου, μετά το 70, με μόνη επαφή με τον πόλεμο ,την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, όταν είδα την επιστράτευση μικρό παιδί και τα Ίμια, όταν και υπηρετούσα ως κληρωτός, έμαθα να θαυμάζω τα όπλα σαν αντικείμενα, και να διαβάζω την ιστορία, σαν χόμπι. Ταινίες σαν τη «Διάσωση του στρατιώτη Ραιαν» ήταν περισσότερο «διασκέδαση» στην μεγάλη οθόνη, παρά συναγερμός για το αιματοκύλισμα που ήταν για πολλούς νέους ανθρώπους ο ΒΠΠ. Η επιθυμία μου, να γνωρίσω την αλήθεια, μέσα από τις διηγήσεις από πρώτο χέρι των συμμετεχόντων στα μεγάλα ιστορικά γεγονότα, που σφράγισαν τον 20o αιώνα, με οδήγησε να διαβάσω το βιβλίο του Τζάιλς Μίλτον. Εδώ θα έπρεπε να σταματήσω.

Σπάνια συγγραφέας, συγκεντρώνει πρωτογενείς μαρτυρίες, από όλες τις πλευρές, απλών στρατιωτών και αμάχων και τις ενσωματώνει σε ένα αφήγημα, δίχως τοποθέτηση πολιτική, παρά μόνο ανθρώπινη. Σπάνια ο ηρωισμός του να επιζήσεις αναδεικνύεται στο μέγιστο προτέρημα και αγαθό, σε ένα κόσμο που οι άμαχοι, είναι παράπλευρες απώλειες για τους συμμάχους. Σπάνια νιώθεις την απόγνωση του νεαρού από τις Η.Π.Α που υποψιάζεται συμμετέχοντας στο πρώτο κύμα της απόβασης στην ακτή Ομάχα, ο,τι δεν θα ζήσει και το συνειδητοποιεί σε ένα αποβατικό γεμάτο θαλασσινό νερό και εμετό, λίγο πριν ξεψυχήσει, δευτερόλεπτα μόνο από την στιγμή που θα ανοίξει η ράμπα του αποβατικού. Αίμα, πόνος, σπλάχνα χυμένα, κρανία ανοιγμένα, γραφικοί αξιωματικοί και φιγούρες από ταινίες, αλλά πάνω από όλα απόγνωση, για τον επερχόμενο θάνατο. Η συγκλονιστική στιγμή που ο διοικητής του Γερμανικού πολυβολείου, λυπάται τους προς αποβίβαση Αμερικάνους αναγνωρίζοντας την ανωτερότητα της θέσης του αλλά και ότι απέναντι του έχει ανθρώπους. Οι Αμερικανοί κυρίως που επιζούν και δεν λυπούνται κανέναν, γιατί δεν υπάρχει χώρος και διάθεση για αιχμαλώτους. Οι Γερμανοί που αποδεικνύονται, Ρώσοι, Αλσατοί, Πολωνοί, ο,τι έχει συμμαζέψει το συνονθύλευμα του Γερμανικού στρατού από φίλους και εχθρούς, για να επανδρώσει τα πολυβολεία. Η στάση σε πολυβολεία κατά των Γερμανών αξιωματικών. Ο Βρετανός Λόρδος Λόβετ, ο καταδρομέας, που με τον μουσικό του σύντροφο με τη γκάιντα, εμψυχώνει τους αποβιβαζόμενους Βρετανούς κομάντο, ενώ οι Γερμανοί θεωρούν τον μουσικό ,πνευματικά καθυστερημένο και τον αφήνουν ανενόχλητο.

Ο Στρατηγός Μπράντλει, διοικητής της απόβασης , που δεν έχει πληροφορίες για ώρες γιατί η τεχνολογία τους προδίδει και οι ασύρματοι δεν λειτουργούν. Αίμα, καμένες σάρκες, διαμελισμένα πτώματα, σκληρότητα ως τρόπος και λόγος επιβίωσης, Αμερικανοί αλεξιπτωτιστές που πολεμούν ενάντια στα πάντα, ανακαλύπτοντας, ότι τα γούεστερν είναι ηρωικά μόνο στην μεγάλη οθόνη. Υπερφίαλοι Γερμανοί αξιωματικοί, γυναικάδες, που βρίσκουν την μοίρα τους, έρμαια της τρυφηλής ζωής του Δυτικού μετώπου. Διοικητές τεθωρακισμένων που μαθαίνουν την αξία του αντιπάλου στο πεδίο. Ρόμελ, Χίτλερ Βερολίνο, η αγκύλωση του Γερμανικού αμυντικού δόγματος στις μονομανίες του Χίτλερ αλλά και η απόγνωση του επιτελείου του Ρόμελ, που πρώτοι αντιλήφθησαν τη δυναμική της απόβασης.

Η πόλη της Καν ,ένα ανθρώπινο θυσιαστήριο αμάχων, στο βωμό της τελικής νίκης των συμμάχων. Η απόγνωση των Γερμανών διοικητών, όταν βλέποντας την πόλη ισοπεδωμένη, αντιλαμβάνονται την αποφασιστικότητα των συμμάχων. Ένας πόλεμος πιλότων, διοικητών αρμάτων μάχης, ευγενών και απλών στρατιωτών, που δεν θα ξαναδούν τους δικούς τους, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, από την έναρξη της απόβασης. Το βιβλίο είναι ένα εκτενές ιστορικό των ημερών πριν την απόβαση, των προετοιμασιών, των αναβολών λογω καιρού αλλά και της πραγματικότητας. Μια ομάδα ανδρών σε τρέιλερ από τη μια πλευρά και πολυτελείς πύργους από την άλλη, θα θυσιάσει τον ανθό της Ευρωπαϊκής νεολαίας, το πρωινό της 6ης Ιουνίου του 1944, για να έχουμε την ενωμένη Ευρώπη μόλις μια δεκαετία αργότερα, υπό την σημαία του ΝΑΤΟ.

Η μαρτυρία του βρετανού βατραχανθρώπου για την Ομάχα, με το αίμα και το πετρέλαιο, να έχουν σχηματίσει ένα φιλμ στη θάλασσα, αρκεί για οποιονδήποτε, να προτιμήσει να δικαιώσει αντιρρησίες συνείδησης παρά να ζήσει τέτοιες στιγμές κόλασης. Είμαι πεπεισμένος ότι ο όρος μετατραυματικό στρες, θα μπορούσε να δοθεί ακόμη και σε αναγνώστες του βιβλίου. Ο Μίλτον μαέστρος στο να συνδυάζει μαρτυρίες και τα ιστορικά γεγονότα, γράφει ένα βιβλίο, που σε ωθεί στο επόμενο κεφάλαιο, όπως οι συνθήκες εξώθησαν τους αλεξιπτωτιστές να πολεμάνε 13 ώρες μέχρι να εγκατασταθεί το πρώτο προγεφύρωμα. Σου μεταφέρει το άγχος του να πετύχει η επιχείρηση, σε κάθε τομέα. Σε συγκινεί με την ιστορία των Καναδών αδελφών αξιωματικών, που θα θεωρήσουν ο ένας τον άλλο νεκρό μέχρι να συναντηθούν σε ένα Αγγλικό νοσοκομείο, μέρες μετά. Σε βάζει στη θέση των Γερμανών νεοσύλλεκτων που θαυμάζουν τις αγελάδες, αλλά θα κληθούν να αδειάσουν τα πολυβόλα τους στους συμμάχους, πρώτη φορά σε ανθρώπινο στόχο. Σου μεταφέρει την αγωνία των αμάχων που εγκλωβιστήκαν στην εμπόλεμη ζώνη, τον φόβο αλλά και των ηρωισμό κάποιων.

Το βιβλίο κάνει τη διάσωση του στρατιώτη Ράιαν να φαίνεται σαν ταινία κινουμένων σχεδίων τους Μπόλεκ και Λόλεκ. Αλλά μόνο όταν φτάσεις στη βιβλιογραφία θα καταλάβεις τη δουλειά του συγγραφέα. Ενός ανθρώπου που ο πεθερός του είχε πολεμήσει ως διαβιβαστής στην Βερμαχτ. Απόλυτα κυριος του έργου του, κρατά αποστάσεις. Μιλά για τους Γερμανούς αρματιστές με τα εγκλήματα πολέμου που είχαν στην πλάτη τους από το Ανατολικό μέτωπο που θα πολεμήσουν γιατί βλέπουν την Νέμεση να έρχεται .Για την ανικανότητα, τον φόβο και την αποτυχία της Αμερικανικής διοίκησης στην Ομάχα, που χρειάστηκε τον προσωπικό παράγοντα ,δύο αξιωματικών για να τολμήσουν να απεγκλωβιστούν. Την διαφορά εκπαίδευσης των ειδικών δυνάμεων που είχαν ελπίδες επιβίωσης, σε σχέση με αυτές των απλών στρατιωτών, που ουσιαστικά ήταν τροφή για τα πολυβόλα και πυροβόλα. Τις αστοχίες του ναυτικού και της αεροπορίας σε θέματα προετοιμασίας και καταστροφής στόχων. Πάνω από όλα όμως μιλάει για τον μεγάλο συμμετέχοντα στην μεγάλη απόβαση, τον άνθρωπο και αφιερώνει πολύ σωστά το βιβλίο σε όσους υπηρέτησαν.

Βιβλίο ποταμός, εικόνας, συναισθήματος, αποδομεί την ηρωική εικόνα του πολέμου, τον απογυμνώνει ως το μεδούλι και θέτει ερωτήματα, που μόνο όσοι υπηρέτησαν εκεί, έχουν το δικαίωμα να απαντήσουν. Απαραίτητο ανάγνωσμα για κάθε φίλο της ιστορίας και ειδικότερα του ΒΠΠ.