Ένα βιβλίο σπάνιο από πολλές απόψεις. Πρώτα από όλα είναι εκτός κυκλοφορίας εδώ και χρόνια. Κατάφερα και βρήκα ένα αντίτυπο χάρη στον παλαιοβιβλιοπώλη Γιώργο Ζούκα. Επίσης είναι μια από τις λίγες αυτοβιογραφίες ενός μέλους του Αθηναϊκού υποκόσμου, ο οποίος πέρασε στο άλλο άκρο, αυτό της πολιτικοποιημένης αντίστασης, ταυτίστηκε με την Ελληνική αριστερά αλλά βίωσε την «ἁγάπη» των Σοβιετικών συντρόφων στα γκούλαγκ, μέσα από μια ζωή που ξεπερνά κάθε κινηματογραφικό σενάριο. Ο Ανδρέας Κανάς, γόνος μιας μεσοαστικής οικογένειας, είχε από την εφηβική ηλικία έφεση στο περιθώριο. Προτιμούσε από το κρεβάτι, να κοιμάται στην σκιά της Ακρόπολης, στο ύπαιθρο, στις καβάτζες του. Από μικρός συγχρωτίστηκε και έγινε αποδεκτός από τον Αθηναϊκό μικρόκοσμο του περιθωρίου. Φίλοι του, πορτοφολάδες, παπατζήδες και άλλα άτομα που επέλεξαν μάλλον αντισυμβατικούς τρόπους επιβίωσης. Ο ίδιος με ικανότητες στην οργάνωση μικροληστειών και λιγότερο στην τέχνη των χαρτιών έγινε αποδεκτός και λόγω κοψιάς απέκτησε το προσωνύμιο, «Μονοκόκαλος῾ Το αναμορφωτήριο δεν τον βοήθησε να σιγάσει τα πάθη του, ούτε αυτό της ζωής εκτός νόρμας, ούτε την αγάπη του για το ωραίο φύλο. Μάγκας παλιάς κοπής θα προκαλέσει τη μηνι σε όποιον διαβάσει το βιβλίο σήμερα με τον τρόπο που αναφέρεται στις γυναίκες που ουδέποτε αμέλησε να κυνηγά αλλά και να λοιδορεί, όταν η συμπεριφορά τους τον μείωνε , ως μάγκα και άνδρα. Η περιγραφή της προπολεμικής ζωής, με το μποέμ ύφος αλλά και την περιθωριοποίηση, θυμίζει εν μέρει τη ζωή του Βαρυποινίτη, που περιγράφει ο Βαγγέλης Μπαλέρμας στο αντίστοιχο βιβλίο του. Η ζωή όμως φέρνει τα πάνω κάτω. Ο Β ΠΠ αλλάζει τα πάντα. Ο Κανάς, με τη συνθηκολόγηση, αποφασίζει να βρει τρόπους επιβίωσης. Συνεργάζεται με άλλους μικροπαράνομους και στοχεύει, Γερμανούς και Ιταλούς, ως σαλταδόρος, ανήλικος ακόμα, αλλά και εύπορους μαυραγορίτες με τη βοήθεια δύο συνεργατών του, ο ένας μάλιστα αστυνομικός. Παράλληλα επιδίδεται σε έρωτες με πάθος, όντας εκτός από επιτυχημένος κακοποιός και άνδρας με πέραση. Η επαφή του όμως με τους Ιταλούς, που ερωτεύονται με την φίλη του, τον φέρνει να διαχειρίζεται, όχι μόνο αποθέματα τροφίμων και υλικών αλλά και όπλα. Έτσι στην προσπάθεια του, να τα δώσει σε καλή τιμή, γνωρίζεται με το ΕΑΜ και τις Αθηναϊκές εκδοχές του. Σύντομα ο Κανάς, αν και αρνείται την εργασία ως τιμωρία στο ελεύθερο πνεύμα του, θα ενστερνιστεί τις κομμουνιστικές αντιλήψεις σε δική του απόδοση, που περιλαμβάνει απαλλοτριώσεις περιουσιών και βέβαια άρνηση εργασίας. Θα πάρει μέρος στα Δεκεμβριανά, πολεμώντας και τραυματιζόμενος και με τη λήξη των εχθροπραξιών σε ένα βαρύ κλίμα, θα καταφέρει μέσω της μητέρας του να διαφύγει μαζί με τα αδέλφια του στην Αίγυπτο, για να γνωρίσει τον πραγματικό του πατέρα. Η Αίγυπτος είναι ένα ακόμα κεφάλαιο περιπετειών. Αρνητής εργασίας, θα εμπλακεί με τους τοπικούς μικροκακοποιούς σε νέες επιχειρήσεις, ενώ ταυτόχρονα θα συνεχίσει τις επαφές με αριστερούς διανοούμενους και μη. Από τη μία ο αμετανόητος ερωτοτρόπος και μικροκακοποιός, από την άλλη ο στρατευμένος κομμουνιστής ή καλύτερα αναρχοκομουνιστης, θα συμπλεύσουν, μέχρι το Αιγυπτιακό κράτος να διαλύσει την οργάνωση τους και ο ίδιος να επιστρέψει ακόμη μια φορά στην μοίρα του καταζητούμενου, αφού έχει περάσει και μερικές πολύ ωραίες στιγμές στις Αιγυπτιακές φυλακές. Η προσπάθεια του για σωτηρία, θα τον οδηγήσει στην παράνομη μετανάστευση. Μπαίνει σε ένα πλοίο, κρυφά και με χαρά μαθαίνει εν πλω ότι προορισμός είναι η Σοβιετική Ένωση, ο παράδεισος των απανταχού Κομμουνιστών. Στην Οδησσό θα γνωρίσει από πρώτο χέρι την Σοβιετική γραφειοκρατία και το φόβο απέναντι σε καθετί ξένο, καθετί που έρχεται από τον έξω κόσμο κ μπορεί να μολύνει τα «αγνἀ» Σοβιετικά πρότυπα και ιδεώδη. Θα προσπαθήσει να εξηγήσει πως από την Ελλάδα, μέσω Αιγύπτου, δίχως χαρτιά βρέθηκε να ζητά πολιτικό άσυλο στην Σοβιετική Ένωση. Όμως η λογική του θα αντικρύσει τον τοίχο της Σοβιετικής γραφειοκρατίας, που δίχως πολλά πολλά, θα τον στείλει , εποχή εκκαθαρίσεων γαρ, στα Σοβιετικά Γκούλαγκ. Πορεία με τρένα στα βάθη της Σοβιετικής Ένωσης και γνωριμία με το Σοβιετικό υπόκοσμο και Σοβιετικούς Ελληνικής καταγωγής. Ο δαιμόνιος Κανάς, έχει σκοπό την επιβίωση και όπλο την άρνηση της εργασίας. Μετακινείται σε στρατόπεδα, περνά από την απομόνωση, αγγίζει τον θάνατο από αρρώστια, εξάντληση, κατεβαίνει σε ορυχεία, αλλά παραμένει αλύγιστος, οδηγώντας δεσμοφύλακες και διοικητές στρατοπέδων σε απόγνωση. Προτιμά να πεθάνει, παρά να δουλέψει. Η τύχη του, το καλό του άνομα στον υπόκοσμο, ο διαχωρισμός ποινικών και πολιτικών κρατουμένων, θα τον βοηθήσει να επιβιώσει στην Σοβιετική Ένωση των στρατοπέδων και των διώξεων. Μυθιστορηματικές ιστορίες επιβίωσης, αλητείας και θράσους που όμως όσο πιο εξωπραγματικές είναι, τόσο πιο πραγματικές αποδεικνύονται. Η αμνηστία με το θάνατο του Στάλιν, θα γίνει άλμπατρος στο λαιμό των τροφίμων του στρατοπέδου του, μέσα από μια ενορχηστρωμένη καθοδηγούμενη λεηλασία της γειτονικής πόλης, που σκοπό είχε να τους επιβληθούν ακόμη αυστηρότερες ποινές. Όμως ο πολυμήχανος Κανάς, θα επιβιώσει και με τη βοήθεια Ρώσων συντρόφων που θα φτάσουν στη Μόσχα, η αλήθεια θα αποκατασταθεί. Με τη συνεργασία του με Ρωσοπόντιους, στο στρατόπεδο που περιμένουν τον επαναπατρισμό τους, θα επιβιώσει μαχόμενος άλλους κρατουμένους με καταγωγή από τη Γερμανία ή άλλα μερη της Ευρώπης και θα γνωρίσει κρατούμενους ακόμη και από τις Η.Π.Α, ανθρώπους που θα του φανούν χρήσιμοι στο μακρινό μέλλον. Ο «Μονοκοκαλος» αναγνωρίζει πλέον ότι η Σοβιετική Ένωση μπορεί να αλλάξει μόνο μέσα από το αίμα και τη σύγκρουση και ότι ποινικοί κατάδικοι σαν αυτόν, έχουν παντού τον ίδιο εχθρό το σύστημα, που ανεξαρτήτως κόμματος φορά τον σκοτεινό μανδύα της εξουσίας. Η επιστροφή του στην Οδησσό και την Μόσχα, θα του δώσει την ευκαιρία να γνωρίσει τον Σοβιετικό τρόπο ζωής, που τον συνθλίβει με το εργοταξιακό του ύφος. Όμως αν και οι φυλακές είναι πλέον γνώριμος τόπος και η κατάδοση του ως αντιφρονούντα, τεμπέλη και αντιδραστικού καθημερινό φαινόμενο , καταφέρνει ως άλλος πολυμήχανος Οδυσσέας, να επιστρέψει στην Ελλάδα με την βοήθεια των Αμερικάνων-γνωριμίες από την εποχή των γκούλαγκ που τον θεωρούν ιδανικό πληροφοριοδότη και πράκτορα και θα τον ανταλλάξουν , μέχρι να συναντήσουν την άρνηση του, να συνεργαστεί με οποιοδήποτε για οποιοδήποτε λόγο. Ο Κανάς, είναι αμετανόητος αρνητής του συστήματος, που γνωρίζει την κρατική βία και καταστολή από το αστικό κράτος τον Σοβιετικό παράδεισο και αδυνατεί να αποδεχτεί την ζωή του απλού πολίτη. Η εργασία αποτελεί για αυτόν έγκλημα καθοσιώσεως και στηρίζει τα πιστεύω του, με προσωπικές θυσίες μέχρι τέλους. Το τέλος που δεν ήρθε ποτέ, γιατί το θράσος του, το συνόδευσε μια παροιμιώδης τύχη που τον βοήθησε να επαναπατριστεί. Το τέλος τον βρίσκει στο Παρίσι, ζωγράφο με το βιβλίο αυτό να κυκλοφορεί σε Γαλλική και Ελληνική έκδοση, απόδειξη ότι η ζωή γράφει σενάρια που ξεπερνούν και τον πιο ευφάνταστο σεναριογράφο.

Official music video for the @BATBAND song "Streetbanger" Listen: https://BAT.bfan.link/streetbanger.yde The new album "Under the Crooked Claw" will be out May 17th: https://bat.bfan.link/utcclp.yde Subscribe to NUCLEAR BLAST: http://nblast.de/NBytb Subscribe to BAT: https://nblast.de/subs-bat-yt VISIT THE BAND: Instagram: / bewareofbat Facebook: / bewareofthebat YouTube: https://nblast.de/subs-bat-yt Merch: https://bewareofthebat.bandcamp.com/m... CREDITS: Directed by Ryan Waste Cinematography by Jeff Howlett http://howlermano.com/ Produced by BAT and Jeff Howlett @howlermano Edited by Jim Stramel and Ryan Waste Production Assistant: Margaret Rolicki BAT: Bass/Vocals: Ryan Waste Guitar: Nick Poulos Drums: Chris Marshall

Music video by Aaron Lewis performing Made In China (Lyric Video). © 2024 Big Machine Label Group, LLC

Ο Πορτογάλος βραβευμένος με Νομπέλ συγγραφέας , πραγματοποιεί ακόμα μια συγγραφική απόπειρα, προσανατολισμένη στο άγνωστο. Με άξονα , μια ιστορική αναφορά για την μεταφορά ενός Ελέφαντα από την Πορτογαλία στην Αυστρία, τον 16 ο αιώνα, ξετυλίγει μια ιστορία, κατά τον κλασικό του τρόπο. Ατελείωτα κείμενα, με τη στίξη και τις παραγράφους εξαφανισμένες, με έναν λεκτικό και ιδεολογικό χείμαρρο, να συμπαρασύρει τον αναγνώστη στο διάβα του. Ο σχολιασμός της σύγκρουσης κ τελικά συνύπαρξης δύο διαφορετικών κόσμων, μέσα από τον Αυστριακό αυτοκράτορα και τον Πορτογάλο λοχαγό του Ιππικού με τον Ινδό οδηγό-φροντιστή του ελέφαντα, είναι απολαυστική. Αποικιοκρατική Ευρώπη, χριστιανισμός, μοναρχία και ιερά εξέταση, σε αντιδιαστολή με  τον άξονα ζώο, φροντιστής, φύση, πολυθεϊστική κοινωνία, Ινδία των μαχαραγιάδων αλλά και των πολυθεϊστών, πληβείων. Ο μαχούτ (φροντιστής) ξεκινά ως συνοδός του ελέφαντα και μαζί με τον  Σολομώντα (το όνομα του) αποτέλεσε τελικά τον πρεσβευτή, για την μύηση της  Νότιας κ κεντρικής Ευρώπης στο νέο, το διαφορετικό, το μυθικό. Από τους χωρικούς των Πυρηναίων, στους Ιταλούς κ Αυστριακούς χωρικούς των  Άλπεων, κανείς δεν μένει ατάραχος μπροστά στον όγκο του ελέφαντα και την μυθική υπόσταση που αποκτά η γονυκλισία του (κατ εντολή) στην εκκλησία του ΑγΑντωνίου στην Βενετία. Η περιγραφική δύναμη του Σαραμάνγκο, μαζί με την σκιαγράφηση χαρακτήρων από έμμεσες αναφορές, από σχολιασμό σε γεγονότα του σήμερα, με αναφορά σε καταστάσεις του χθες, καθιστούν το βιβλίο αυτό μια ακόμα άσκηση στην γραφή, που πρώτος αυτός εισήγαγε. Μονοκόμματη αλλά και ελαστική,  υπαινικτικά σαρκαστική, με λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στον Νοτιοαμερικανικό  σουρεαλισμό και την παραμυθένια αίσθηση του Μαρκές κ εξίσου κοντά στο κλασσικό στιβαρό λόγο των Ευρωπαίων δασκάλων ,όπως ο Σταντάλ και ο Τολστόι, όλα αυτά προσαρμοσμένα στο μυθιστόρημα, ιστορικό αλλά και φαντασίας, που μεταλλάσσεται, μαζί με την εξέλιξη της πορείας του  ελέφαντα. Κριτικός, εμπαικτικός, μαγευτικός αλλά και τεχνίτης του λόγου, των καταστάσεων, των ανθρώπινων χαρακτήρων, με ιδανική χρήση των επιθέτων κ των παρομοιώσεων, κυριολεκτικά, μεγαλουργεί μέσα στο μονολιθικό του κειμένου. Κουράζει με το μακροσκελές των προτάσεων του, αλλά συνάμα την ίδια στιγμή, η οξυδέρκεια του και η μαγεία της ματιάς του, μας απογειώνει. Ένα βιβλίο που συνδυάζει κοινωνικό. πολιτικό σχολιασμό, με μια Ευρώπη που η εποχή των ανακαλύψεων, μόλις έχει αρχίσει να την αγγίζει, με το ευαίσθητο βλέμμα της αποδοχής., ενσωμάτωσης του άλλου, του διαφορετικό. Σαν βιβλίο, αποτελεί μια ακόμα καλή στιγμή για τον Σαραμάγκου  αν κ το μοντέλο γραφής που επέλεξε, γίνεται σε στιγμές  δυσκίνητο και ογκώδες σαν τον ελέφαντα του. Η  συναισθηματική φόρτιση, άλλων βιβλίων του, έχει υποκατασταθεί από μια υφέρπουσα κοινωνική-πολιτική  παρακολούθηση κ σχολιασμό. Αξίζει να το διαβάσει κανείς, για να δει πόσο  επίκαιρη κ σημερινή  μπορεί να γίνει μια πραγματική ιστορία του 16ου αιώνα σήμερα. Ακόμα για να δει ότι οι διαφορετικοί κάθε αιώνα, είτε λέγονται χίπηδες. είτε metal  οπαδοί, είτε punk, είτε beatnick , πάντα θα υπάρχουν και θα προκαλούν τρόμο αλλά και αισθήματα ευφορίας σε όσους τολμούν τνα τους γνωρίσουν. Ένα βιβλίο για μια ανάγνωση, χωρίς διακοπές, από έναν συγγραφέα, που αγαπά το παιχνίδισμα της γλώσσας, όσο και τον ήχο των λέξεων όταν ρέουν  σαν ποτάμι.

The official lyric video for JJ Grey & Mofro's "Olustee" taken from the upcoming album 'Olustee' available February 23, 2024 on Alligator Records. Pre-save/Pre-add 'Olustee': https://jjgrey.lnk.to/olusteeYO ______________________________________________________________ Website: https://www.jjgrey.com/ Store: https://shop.jjgrey.com/ Tour Dates: https://www.jjgrey.com/tour Instagram: / jjgreymusic Facebook: / mofroband Twitter: / jjgreyandmofro Spotify: https://open.spotify.com/artist/1Jl8u... Apple Music: / jj-grey-mofro YouTube: / jjgreymusic Amazon Music: https://music.amazon.com/artists/B000... Bandcamp: https://jjgrey.bandcamp.com/releases Tidal: https://tidal.com/browse/artist/4895317 Deezer: https://www.deezer.com/us/artist/611535 Pandora: https://www.pandora.com/artist/jj-gre...

Ever wondered if Bon Scott has a twin vocal brother. Your question now can be answered. ATOMIC FRΕAK are a down to earth , US hard rock band that wake up in the morning and sleep late at night listening to early ACDC, Blues and a bit of Southern rock. If they decide to tour as a Bon Scott era AC/DC tribute band I would pay good money to see them on stage. Rough, edgy, dirty, twelve bar ,distorted blues soaked in beer and whiskey. ATOMIC FREAK are disciples of no fillers, in your face, blues based, hard rock that pick up the thread where ACDC left it when Scott died. No compromise, riffs over groovy drums and stripped down, whiskey soaked vocals deliver the truth in the same way a few decades earlier THE FOUR HORSEMEN, TSOL, NEVADA BEACH tried but this time with more finesses and songwriting that starts the fine like a Molotov cocktail thrown at a gas station. If you're tired of listening to revivalists and plastic musicians, ATOMIC FREAK is the real deal. No mystery on their identities, they are people who know how to play rock n roll and that should be sufficient to anyone of us who likes his music, dirty and groovy. 7,5

Third single from the upcoming album "DUCK". Pre-order here: https://linktr.ee/AristocratsBand - releases February 16, 2024. The Aristocrats are: Guthrie Govan (guitar), Bryan Beller (bass), Marco Minnemann (drums). -- What happens when the world’s most raucous rock/fusion instrumental power trio decides to make a concept album? You get "DUCK", the story of a web-footed Antarctic island native fleeing a penguin policeman all the way to New York City…where considerable misadventure and danger await. The Aristocrats – Guthrie Govan/guitar, Bryan Beller/bass, Marco Minnemann/drums – have created a kaleidoscopic musical universe, employing both trademark genre pastiches and inventive new arrangement explorations – some surprisingly emotional and sensitive – to move the story along to its frantic conclusion. And while their obvious virtuosity and inherent absurdity are present as always, it’s now employed in service of the band’s most ambitious compositional and sonic production to date. “We’ve always been writing with a storytelling aspect in mind, and our live shows always include our stories behind the songs,” says the band, speaking as one. “But the stories had mainly been about us. Then Marco came into the studio with a song about a duck, and we were all looked at each other and said, ‘What if all of stories for the songs on this album…happened to a duck? What’s that story about?’ And suddenly we had a concept album on our hands.” The wildly diverse music follows the protagonist duck into a big city dance club (“Aristoclub”) to being forcibly ejected from a dive bar (“Hey, Where’s MY Drink Package?”) to a dark-riffed theme for his penguin pursuer (“Sgt. Rockhopper”), eventually concluding with the action-packed, Balkan-fusion finale “This Is Not Scrotum”, featuring violinist Rusanda Panfili (Hans Zimmer Live) as a rare Aristocrats album special guest. Mixed by Australian sonic guru Forrester Savell, and with original character artwork by Lance Myers (Space Jam), "DUCK" is The Aristocrats’ first new studio album in five years. And it’s clear that Guthrie Govan, Bryan Beller and Marco Minnemann have taken their collective artistry to a whole new mindblowing – albeit ridiculous – level.

Έρωτες, δολοπλοκίες και μονομαχίες, μαζί με πολιτικά παιχνίδια και φιλολογικούς διαξιφισμούς στην αυλή της Μαδρίτης, της αναγέννησης. Κεντρικός ήρωας, ο κυνικός λοχαγός Αλατρίστε, μισθοφόρος, πιστός στην τιμή, τους φίλους και το ξίφος του, σε μια χορταστική περιπέτεια εποχής. Το ιστορικό μυθιστόρημα των ύστερων χρόνων της Αναγέννησης ή αν θέλετε των χρόνων της εποχής των ανακαλύψεων, έχει βρει στο πρόσωπο του Ισπανού Πέρεθ- Ρεβέρτε, έναν πολυγραφότατο και ικανό συγγραφέα και στον λοχαγό Αλατρίστε και τον νεαρό σημαιοφόρο-ακόλουθο του Ινίγο Βαλβόα, δύο ήρωες, με πολλές δυνατότητες. Στο νέο τεύχος (συγγνώμη βιβλίο) των περιπετειών του στην Ισπανία, των ανακαλύψεων και της Ιεράς Εξέτασης, που αρχίζει όμως να νιώθει πια το ζεστό χνότο των Άγγλων πειρατών και να φοβάται τις ανερχόμενες δυνάμεις των Βουρβώνων αλλά και των προτεσταντών, ο Αλατρίστε συχνάζει στη Μαδρίτη, παρακολουθεί θέατρο, μονομαχεί διά ασήμαντον αφορμή, γίνεται θύτης και θύμα της Μαρίας Δε Κάστρο, της πιο γνωστής και όμορφης ηθοποιού της εποχής και μέσα από μια σειρά περιπετειών που περιλαμβάνουν, ματωμένα ξίφη, αυλικές δολοπλοκίες, έρωτες αλλά και ζηλοφθονίες, που ανακατεύουν επαγγελματίες στρατιώτες αλλά και την ίδια την Βασιλική αυλή, φτάνει στο να προστατεύσει με τη ζωή του, το υπέρτατο αγαθό της Ισπανίας, εκείνη την εποχή, τον Βασιλιά. Ο Πέρεθ-Ρεβέρτε, δεν είναι ένας απλός πεζογράφος, που σχηματίζει προσχηματικούς χαρακτήρες για να γεμίσει ένα διήγημα δράσης. Πέρα από την σκιαγράφηση του Αλατρίστε, ως επαγγελματία πολεμιστή, κυνικού, που προσπαθεί να επιζήσει σε καιρούς που αλλάζουν και ηθικούς κώδικες που διαφέρουν πολύ από ότι ίσχυε στις λασπωμένες πεδιάδες της Φλάνδρας, στα πολύ πιο λασπωμένα παλάτια αλλά και στενοσόκακα της Μαδρίτης. Μας δίνει παράλληλα μια ζωντανή περιγραφή του πνευματικού κόσμου της Μαδρίτης της εποχής. Οι αναφορές σε ποιήματα, σονέτα, στην σατιρική χρήση των ποιημάτων, από την αριστοκρατία, για να μειωθούν άνθρωποι και συνειδήσεις είναι καλογραμμένη, πειστική και μελετημένη. Οι ανταγωνισμοί των Φρανσίσκο δε Κεβέδο και Λουίς δε Γόνορα, οι αναφορές στον Λόπε δε Βέγα και Μιγκέλ Θερβάντες είναι συνεχείς και δημιουργούν μια παράλληλη ιστορία, σκληρών μαχών για την επιτυχία και αποδοχή του κοινού, εξίσου σκληρή με αυτή του Αλατρίστε στα πεδία των μαχών. Δίπλα του, ο νεαρός, ονειροπόλος, πάντα όμως πιστός και με την ορμή της νεότητας, Βαλβόα, αποτελεί το αντίβαρο του ευέξαπτου Αλατρίστε , με την εγγενή ευγένεια και τον νεανικό ιδεαλισμό του και την πίστη στην αλήθεια και την τιμιότητα. Με φόντο την ερωτική ιστορία του Αλατρίστε με την Δε κάστρο, ο Πέρεθ-Ρεβέρτε, βρίσκει την ευκαιρία να περιγράψει την κατάσταση στην θεατρική ζωή της Μαδρίτης, τον τρόπο που τα έργα παρουσιάζονταν , πως και ποιοι έκριναν την επιτυχία ή αποτυχία τους. Πως μια θεατρική παράσταση ενέπλεκε και ενδιέφερε τους πάντες, από τα χαμίνια της αγοράς μέχρι τον ίδιο τον Βασιλιά. Οι παράλληλες ιστορίες του έρωτα ενός νεαρού λοχαγού με την κόρη ενός νεόπλουτου κρεοπώλη, οι αντιδικίες των καλλιτεχνών αποτελούν τις συνιστώσες δυνάμεις που θα οδηγήσουν στην γιγάντωση της κεντρικής ιστορίας. Ένα «κατασκοπευτικό» δράμα, με τη σημερινή ορολογία, που εμπλέκει ξένες δυνάμεις, δολοπλόκους της Βασιλικής αυλής και μια κίνηση κατά του ίδιου του Βασιλιά με σκοπό την παλινόρθωση μιας δυναμικής μοναρχίας στην Ισπανία. Σε όλα αυτά η ερωτική σχέση του Αλατρίστε και ο ίδιος θα παίξουν καταλυτικό ρόλο, σε ένα παιχνίδι, θανάσιμων συγκρούσεων, ανατροπών, πληρωμών παλιών χρεών και αιματηρών συγκρούσεων. Οι Αλατρίστε και Βαλβόα, θα οδηγηθούν στο χείλος του ικριώματος, θα αμφισβητηθούν και η πένα του Πέρεθ-Ρεβέρτε, μαζί με τα ξίφη και τα εγχειρίδια τους, θα δώσουν τη λύση, σε ένα ακόμα απολαυστικό ιστορικό μυθιστόρημα, με δυνατή μυθοπλασία και έγκυρο και έγκριτο ιστορικό υπόβαθρο.

Thank you guys for checking out my new single! Full album coming March 8th! Please consider supporting my music by pre-ordering something here: https://www.sheethappenspublishing.co... Drums - Thomas Lang Bass - Mark Rynkun Strings - Eli Bishop Brass and Woodwinds - Liam Mitro Guitars and Piano/Keyboard - Nick Johnston Engineered and Mixed by Scott Giffin Mastered by Noah Mintz Video by Wyatt Clough All music written and produced by Nick Johnston © Remarkably Human Inc. 2024

Αυτό το βιβλίο το αγόρασα , ωθούμενος από μια χρόνια ανάγκη μου να παρακολουθώ ανθρώπους που με το δικό τους τρόπο, κινούνται εκτός συστήματος βλπ Ζακ Μερσίν (Ένστικτο του Θανάτου), Ηλίας Πετρόπουλος (Το εγχειρίδιον του καλού κλέφτη), Ε. Μπαλέρμας (Ημερολόγιο ενός βαρυποινίτη). Βιβλία που διαβάζοντας σε νεαρή ηλικία, απομυθοποίησαν τον όρο «παράνομος». Ο Βασίλης Παλαιοκώστας, αδελφός του διαβόητου Νίκου, ληστές τραπεζών κατ επάγγελμα και κατ εξακολούθηση και οι δύο, έχει στοιχεία των παραπάνω παρανόμων (δεν χρησιμοποιώ τον όρο εγκληματίας, γιατί είναι αμφιλεγόμενος ακόμα και για τους χαρακτήρες του Πετρόπουλου). Το βιβλίο του είναι μια μίξη φιλοσοφικής θεώρησης της ζωής του στις παρυφές του συστήματος και εκτός αυτού αλλά και μια κριτική θεώρηση του Ελληνικού Σωφρονιστικού και Δικαστικού συστήματος. Παράλληλα είναι η «αγιοποίηση» εν μέρει ενός ανθρώπου που έκανε τις επιλογές του. Να ζεί εις βάρος των πολλών (τα χρήματα στις τράπεζες δεν αποτελούν προϊόν λεφτόδεντρου) αλλά παραθέτει την δική του, σεβαστή πάντα, αλλά οχι και αναγκαία σωστή άποψη. Σε ένα πρώτο επίπεδο, σαν αυτοβιογραφία ενός ληστή τραπεζών, είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί απομυθοποιεί καταστάσεις και ανθρώπους, εντός του υπόκοσμου αλλά και των διωκτικών αρχών. Φανερώνει έναν κακοποιό παλιάς κοπής, με ηθικές αρχές και αυτό από μόνο του, με την διασταύρωση των στοιχείων που περιγράφονται από την μεγάλη συχνότητα του σε δικαστικές αίθουσες και το ανηλεές κυνηγητό για κακουργήματα που δεν έχει διαπράξει, τον καθιστά πιο ανθρώπινο και κάποιες φορές συμπαθή. Είναι μια ρεαλιστική απεικόνιση, του τι σημαίνει να στοχοποιείσαι από το Κράτος αλλά και της προσωπικής του δύναμης στην αντιμετώπιση των διώξεων, των ατυχιών. Σημαντικό στοιχείο, που δείχνει την ποιότητα του ανθρώπου, η ανάγκη του να καταφύγει στην ένοπλη δράση, μόνο ως τρόπο να αποφύγει την σύλληψη, προσπαθώντας να μην σκοτώσει αλλά και η μπέσα μεταξύ αυτού και των «συναδέλφων» του, που η απώλεια της τον κλονίζει σε αρκετές περιπτώσεις. Αποκορύφωμα του κομματιού της περιγραφής της δράσης του ως ληστή αλλά και ως κρατούμενου, η περιγραφή των αποδράσεων του με ελικόπτερο. Σχεδιασμός, εκτέλεση, προβλήματα από τις αρχές ασφαλείας αλλά και ο τρόπος που αντιμετώπισαν τις αποδράσεις σε σχέση με την πραγματικότητα, δείχνουν πως τα ΜΜΕ είναι χειραγωγήσιμα όταν η αλήθεια έχει άλλο όνομα. Το δεύτερο τμήμα του βιβλίου για την ζωή στις φυλακές, αποτελεί ένα ωραίο παράρτημα στo "Ημερολόγιο ενός βαρυποινίτη" και στο ¨Tο εγχειρίδιον του καλού κλέφτη " εκσυγχρονισμένο πλέον μιας και οι φυλακές έχουν μεγάλο αριθμό, αλλοδαπών κρατουμένων, και είναι εδώ και χρόνια υπεράριθμες. Οι αναφορές του στον Αρχιφύλακα των Φυλακών Κορυδαλλού Αραβαντινό και τις κλίκες /φράξιες των κρατουμένων, αποτελούν την άλλη πλευρά που καταθέτει την άποψη της χωρίς την «διαστρέβλωση» ΜΜΕ και αρχών. Πιστεύετε ότι θέλετε, αυτό είναι η μαγεία της πληροφορίας. Έλεγχο στα γεγονότα μπορούν να κάνουν μόνο οι αυτόπτες μάρτυρες. Είναι όμως μια φωνή που έχει σιωπήσει και οφείλει να ακουστεί. Το κομμάτι των απαγωγών, έχει την ιδιομορφία, του να εξανθρωπίζει τους απαγωγείς, πράγμα λογικό αλλά να έχει και το χρώμα που κατ εμε αποτελεί προτέρημα αλλά και ελάττωμα ταυτόχρονα του βιβλίου. Ο Παλαιοκώστας ντύνει τις πράξεις του με ένα μανδύα «επαναστατικής» δράσης, επικαλούμενος προφανώς τις επαφές του με το χώρο των «ἁντι εξουσιαστών» στις φυλακές που του έδωσαν τα ηθικά «πολιτικά» ερείσματα για να υποστηρίζει ότι η δράση του είναι εν μέρει απάντηση στο Σύστημα. Θα συμφωνούσα απόλυτα αν μας έλεγε ότι τα χρήματα που πήρε ως λύτρα πήγαν σε κοινωφελείς σκοπούς, ότι έκανε "απαλλοτρίωση" κατά τα λεγόμενα του αντι εξουσιαστικού χώρου. Αλλά ή αλήθεια είναι ότι κάθε υλική απολαβή των ληστειών, απαγωγών πήγε για μερικούς μήνες ή χρόνια που θα ζουν χωρίς να δουλεύουν. Η ψευδο επαναστατική γλώσσα είναι ενδιαφέρουσα σαν προσέγγιση , σαν ντύσιμο ενός αγώνα εκτός συστήματος με ιδεολογικό μανδύα ,αλλά αφελής, όπως και οι πολιτικές του τοποθετήσεις. Κάποιες δε στιγμές καταντά κουραστικό, καθώς αναμιγνύει και στοιχεία φιλοσοφικά σε ένα βιβλίο που αποτελεί και ίσως για αυτό γράφτηκε, την δημόσια απολογία του (δικαίωση του) για την ζωή του. Ο Βασίλης Παλαιοκώστας, μας μιλά για τα παιδικά του χρόνια στην Πίνδο, που του έδωσαν τα εφόδια επιβίωσης. Είναι ένα από τα πιο δυνατά σημεία του βιβλίου, η αναζήτηση των χαμένων ζώων, η παραμονή στο άγριο βουνό, η επιβίωση. Από εκεί ως την αρχική βοήθεια του αδελφού του να αποδράσει και μετέπειτα την ενεργή του δράση μόνος ή με τον Νίκο και με τους εκάστοτε συνεργάτες του, υπάρχει έα κενο, Γιατί αποφάσισε να ακολουθήσει το δρόμο του ληστή, ένας ευφυέστατος άνθρωπος? Απόδειξη της ευφυίας του η αποχή του από τις ανθρωποκτονίες και η πολύ καλή αντίληψη του των ισορροπιών σε δικαστικό και σωφρονιστικό σύστημα. Ποιος ο λόγος να γίνει ένας επικηρυγμένος. Ίσως η αφέλεια που ακολουθεί τις προσεγγίσεις του στην κυβέρνηση ειδικά του ΠΑΣΟΚ ως πρωην «επαναστάτες» να εξηγεί ,την επιλογή της "εύκολης" λύσης των ληστειών. Ξεχωριστή αναφορά αξίζει στο χιούμορ του και τον αυτοσαρκασμό του, για το κυνηηγτό με την αστυνομία/φάντασμα/αγρότες στα βαμβακοχώραφα της Θεσσαλίας. Ο Παλαιοκώστας διαθέτει την δέουσα ταπεινότητα και χιούμορ,για να περιλάβει και να παρουσιάσει μια νύχτα γεμάτη αδρεναλίνη, απέναντι στον κυνηγό, διώκτη. Οχι την αστυνομία όπως αποδεικνύεται αλλά τον αγρότη που παει για πότισμα. Σε αντίθεση με τους Ramstein και το περιστατικό με τα μπλόκα,εξίσου κινηματογραφικό, εδω έχουμε την πικρη αλήθεια του ανθρώπου που κατ επιλογή αλλά και από ανάγκη ζει με μάτια στην πλάτη στην κόψη του ξυραφιού, παλεύοντας πολές φορές με σκιές και υποψίες. Επίσης η σύνδεση του με τον «άντι εξουσιαστικό» χώρο αποτελεί ακόμα ένα αδύναμο σημείο του βιβλίου. Σαν να προσπαθείς να κάνεις μια καλοψημένη μπριτζόλα, υψηλή κουζίνα περιχύνοντας τη με ακριβή σάλτσα ασιατικών μυρωδικών, για να τις δώσεις «προστιθεμένη αξία», αλλοιώνοντας την τελικά. Πέρα από αυτά τα τρωτά σημεία τα οποία οφείλω να τονίσω , γιατί όσο ακριβοδίκαιος είναι ο συγγραφέας, άλλο τόσο οφείλει να είναι και ο παρουσιαστής, το βιβλίο είναι καταιγιστικό, με ένταση ακόμη και στις αναμονές, πειστικό, ρεαλιστικό και αποδομεί πολλά πράγματα που έχουμε ως δεδομένα, για τον τρόπο δράσης Αστυνομίας, Δικαστηρίων αλλά και παρανόμων. Επειδή τα γεγονότα στα οποία αναφέρεται είναι σχετικά πρόσφατα, έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία, ως μαρτυρία μιας εποχής από την πλευρά του καταζητούμενου. Κάποια σημεία του δε όπως η καταδίωξη στην Κέρκυρα είναι εκτός από μυθιστορηματικά και συγκινητικά. Ταυτίζεσαι όσο και να διαφωνείς με το καταζητούμενο. Παιδί της Θεσσαλίας, συνεχιστής της δράσης των κλεφτών της περιοχής, στην νεότερη Ελλάδα, ευτυχώς δεν είχε το τέλος τους, προδοσία από σύντροφο και το κεφάλι στο παλούκι. Η έλλειψη ιστορικών γνώσεων τον κάνει να απλοποιεί και να ηρωοποιεί πρόσωπα και πράγματα, ίσως και έμμεσα για να δικαιολογήσει την δική του δράση. Θεμιτό και κατανοητό. Δίχως μεταμέλεια για κάτι που πουθενά δεν μας ενημερώνει πως αποφάσισε να ακολουθήσει, τον δρόμο της παρανομίας, , το βιβλίο του αποτελεί ένα καλό δείγμα βιογραφίας, μονόπλευρης αλλά ρεαλιστικής. Μόνο του μειονέκτημα, ο πλατειασμός σε ανησυχίες του συγγραφέα, για τον κόσμο, που είναι τόσο απλοϊκές όσο το γέμισμα της καραμπίνας και όταν εκτίθενται στο κοινό, εξίσου επικίνδυνες. Οι λέξεις είναι όπλα, οι ιδέες το ιδιο. Ο Παλαιοκώστας, γνώστης της τέχνης των όπλων και της διαφυγής, καταφέρνει να μυήσει για όσα θέλει , πέφτοντας στην δική του παγίδα, σε κάποια μόνο σημεία. Ο αναγνώστης θα «κόψει» το λίπος από το βιβλίο, αλλά θα βρει ουσία και έναν «καθαρό» άνθρωπο στο βάθος του, με τα λάθη του, τις ιδεοληψίες του αλλά και την μπέσα για την οποία και μόνο, αξίζει να παρουσιαστεί και να διαβαστεί αυτό το βιβλίο. Ρομαντικός επαναστάτης ή εγκληματίας του ποινικού δικαίου, αποφασίστε το εσείς… εγώ έχω αποφασίσει καιρό τώρα. Πρώτα όμως διαβάστε την αλήθεια του.

Αυτή είναι μια συνέντευξη που πηρα από τον Lemmy (MOTORHEAD) στα πλαίσια της κυκλοφορίας του τελευταίου τους στούντιο άλμπουμ, για λογαριασμό του Rock Hard Greece (Σακης Φράγκος) .Ήταν μια γραπτή συνέντευξη μέσω email και αναδημοσιεύεται εδώ ,δίχως καμία λείανση, όπως ήταν και ο ίδιος ο Lemmy, αυθεντικός και άμεσος. Motorhead interview 2015 1. 40 years of active service, usually at 35 people tend to get retired and become pensioners, what is the driving force behind Lemmy and Motorhead to keep playing rock n’ roll? -Motörhead is my life, that’s what I’m doing, that’s what I’m good at. Why should I retire … And what would I do? 2. The new album has quite a few references to the devil, the title song, the rolling stones cover? How did this occured? Has Lemmy recovery from health problems to do with a pact with the Dark Lord? Like the old bluesmen used to do at the crossroads? -Not really, the lyrics are Motörhead lyrics and what comes to my mind while listening to the music; injustice in the world, war everywhere, politicians trying to screw us, abuse, child molestation, bad people out there – the real world 3. This time you used quite a few guests, Tom Morello, Brian May, do you believe working with guests has any real impact for such a tight band like MOTORHEAD or is it mostly a publicity trick? Especially Tom Morelo seems to copy the old Fast Eddie Clark sound and pay tribute to the Motorhead golden age days. -I’m not quite sure which album you’ve listened to? Tom Morello is not on our record. Brian May is a friend, he is Phil’s mate. Phil asked him to play on The Devil, Brian made the time to do it. 4. The album sonically has a lot of references to older works like Rock n roll, “Orgasmatron” and general the more “old time” days, is it on purpose, you tried to achieve a more live/organic sound? -We never try to achieve anything except to make a good record. We have no master plan, we go into the studio, play, write and record and hope that the music will be liked by our fans the same way we like it 5. The sound of the band doesn’t give a hint that this is the 22nd album, is it because of the producer or cause the latest line up seems to get tighter and younger over the years? -The line- up is the same for more than 20 years. Cameron has been with us for a while too. We have a good chemistry together. And yes, you may say some albums are better than others but in the end it is just a Motörhead record, noting more, nothing less 6. Which are your favorite songs from the latest album? Which songs do you intent to put at the live set? -All songs are favorites and substantial 7. This time you work live at the studio, are there any real differences you notice at the final songs? Was the procedure easier more difficult? -Not really, but they’ve made a lot out of this in the press. Sometimes we’d go in together, sometimes Mikkey would go do it. It just depends. We did about 5 or 6 tracks together, so that much is true. We played and recorded simultaniously 8. The vocals are a bit deeper in the mix and sound a little more tired and down than the previous albums. This has to do of course with Lemmy’s recent health issues but do you feel it is also a sign of the new Motorhead style? -I’ve always been able to sing deep and low, nothing wrong with my voice 9. The title has to do with some specific issue or just came through some kind of brainstorming? -It’s just a line from Evil Eye. We were looking for an album title, looked through the lyrics and came up with Bad Magic 10. In recent interviews you told that Motorhead will decrease the number of concerts but increase the venue’s capacity they decide to play? This means that playing in countries like Greece will be possible only for festivals as clubs are usually of small size? -Honestly, our agent is booking all of the concerts. He sends us the list and we agree or we don’t agree. Sometimes we have bigger venues, in the US all venues are much smaller than in Europe 11. You toured recently with Saxon at US and Crobot, what is like to keep the British metal spirit flame alive? What is the response of the audiences at such packages? Do they look at you like nostalgia groups and have older fans or do you continue to attract younger fans? We are just touring with them. It is a nice package and it is easier to have a band you get along with 12. This year seems like a strong comeback from classic rock acts like Europe, UFO, Black Star Riders, AC/DC, while the new bands are far behind at producing quality material. Now Motorhead and Maiden comes as the latest addition to the old school bands that keep delivering the goods what’s going on? Are the older bands blessed with the songwriting gift or the new ones have too many things to struggle with? I really can’t answer this question, especially about other bands. We just do our two year turnaround with writing/recording a new album because we think we owe it to our fans 13. What about MOTORBOAT and all this metal cruise fashion? Is it an easy way to make holidays and enjoy rock music or just another bandwagon to get more cash from the fans? I liked it already last year, on this next one. It was much more fun as expected plus I got the owners suite - that’s already worthwhile going ha, ha 14. (for Lemmy) You have played quite a few covers at cover albums, which one is the most favorite to you? Probably the ones I play with Headcat 15. Any chance to see some kind of reunion for some special show of the original Ace of spades line up? Are the hatchets buried between you? Do you contact them? No reunions plans, and no hatchets to bury. All good between us 16. Motorhead is Lemmy but motorhead merchandise the last years has become extremely expensive and I’m talking about cell phone protective cases or high end speakers or even wines. Are all these great otherwise merchandise stuff, initiated by the bands management and just signed by the band or are an answer to the continuous download and profit diminish? Everything related to merchandising (the rights) are licensed by the band to a merchandise company. They create a lot of Motörhead shit. Sorry about the prices, we do not really have much of a say about that 17. Do you see an end coming to Motorhead due to Lemmy’s health issue? We all know that diabetes and heart problems don’t go along very well with booze, drugs and extensive touring. Is there a plan for less touring, more specific dates and perhaps more studio or live releases? No 18. The last albums tend to have a ballad., the one at the last album is quite good, but what does the ballad add to the Motorhead fan and to a Motorhead album? Is this a sign of maturity, tiredness or a good way to slow the pace at the live show to give sometime to recovery for Lemmy? We’ve always had ballads on our albums - or call it a balladesque songs. Normally we don’t play them live though 19. Do you see the future touring plans to be more in the way of package with other bands even co head lining as Def Leppard/ Whitesnake i.e as a way to decrease cost and increase audiences numbers? If it is a good package, I’m all for it and it’s fine to be second on the bill, too. I like this. Go out play and don’t have to worry 20. Any chance to see you at Greece? Any plans for us? This is something that has to be arranged through our agent. We would love to come to Greece, the Greek people are a phenomenal audience, real rock guys and very pretty girls 21. Is there something artistically that MOTORHEAD or Lemmy haven’t tried or accomplished yet? No, maybe a Chart position of Number 1 in the US ? ha, ha 22. You have been given a prize from the City of Los Angeles. Do you expect something like that to happen in Europe as well? I don’t think so. I suppose the Mayor of LA is a big Motörhead fan and with me living there for more than 20 years , who knows .. maybe that’s the reason? and also, to coincide with our new album, 40.Anniversary , whatever ..? A nice honor!