«Μισός πόλεμος» Joe Abercrombie (Μεταίχμιο)

Ο

«Μισός πόλεμος» είναι το τελευταίο μέρος της τριλογίας του Abercrombie, “Τα χρονικά της τσακισμένης θάλασσας”. Μια επική τριλογία με διακυμάνσεις που το τελευταίο μέρος της με βρίσκει ιδιαίτερα ικανοποιημένο. Όσοι έχετε διαβάσει τις προηγούμενες παρουσιάσεις μου για τα δυο πρώτα μέρη, θα γνωρίζετε τις υποψίες που είχα διατυπώσει ότι ο Abercrombie δημιουργεί μια ιστορία ανθρώπων σε ένα μετά αποκαλυπτικό κόσμο, που η δίκη μας ανθρώπινη φυλή και τα τεχνολογικά της επιτεύγματα περιγράφονται ως ξωτικά και τα δημιουργήματα τους.

Η σύγκρουση του μεγάλου βασιλιά με τους υποτελείς του ,γνωστούς από τις προηγούμενες ιστορίες Γκρομ – γκιλ- Γκορμ κ Ούθιλ, είναι σκληρή. Οι προφάσεις πολλές, η ουσία μια, αντιπαράθεση. Από τη μια οι μόνο θεϊστές της μεγάλης Μητέρας Γουέκεν και της μιας θεάς, η επιβολή της απολυταρχίας του ενός, το κράτος έθνος, με κεντρική εξουσία. ενάντια στον πολυθεϊσμό , την ατομικότητα. Η κλασική σύγκρουση φεουδάρχες, πολέμαρχοι ενάντια στην κεντρική εξουσία. Η Ευρώπη στα χρόνια του Καρλομάγνου σε μια πιο “φάνταζι”, ωμή εκδοχή. Οι ιερείς σύμβουλοι (Θεράποντες) των δυο πλευρών και ιδιαίτερα ο πολυμήχανος σακάτης πατέρας Γιάρνι, παίζουν βασικό ρόλο σε ένα παιχνίδι δολοπλοκιών, μηχανορραφιών, αίματος και μίσους. Στην σκακιέρα εμφανίζονται νέα πιόνια, όπως η πριγκίπισσα Σκάρα που με την πάροδο του χρόνου, δείχνουν ότι αποτελούν σοβαρούς παίκτες, ωριμάζοντας μέσα από τη δοκιμασία της απώλειας και του αίματος.

Στην συγκρότηση των δυο στρατοπέδων, η νίκη θα αλλάξει πλευρά, αρκετές φορές αλλά η πριγκίπισσα Σκάρα θα δώσει με το θάρρος και την ευστροφία της την τελική λύση, ενωνοντας τους πολεμιστές που προτιμούν την διαμάχη από την τελική νίκη. Η Σκάρα, θα μεταμορφωθεί από ικέτιδα, σχεδόν σκλάβα, σε πριγκήπισσα, πολέμαρχο, γυναίκα και ερωμένη, που θα επιλέξει ως ηγέτιδα πρώτα και μετά με βάση τις προσταγές της καρδιάς. Ο κόσμος, θα αλλάξει, θα βουτηχτεί στο αίμα και το σκοτάδι και η ίδια θα λυγίσει πριν το τελικό τέλος, μόνο όσο χρειάζεται για να ξανασηκωθεί,αποφασισμένη, να πεθάνει ως ελεύθερη πριγκήπισσα. Πιστός ακόλουθος που μαζί της και μέσα από την δική της ωρίμανση,αποκτά φωνή, ο πρώην σωματοφύλακας του Γκρομ – γκιλ- Γκορμ , Ρέιθ. Μια μορφή που μοιάζει να έχει βγει απο αρχαία Ελληνική τραγωδία ή Σαιξπηρικό δράμα. Ακροβατεί ανάμεσα στην πίστη στον παλιό κόσμο και στο θάρρος να αντικρυσει τα αισθήματα του. Από μια μηχανή θανάτου, γίνεται ένας δολοφόνος για χάρη του έρωτα, ένας λυτρωτής ελπίδων και στο τέλος, ενας αναζητητής της μάχης, για να γεμίσει τις απουσίες που απλόχερα του χάρισε η μοίρα Αν κάτι οδηγεί την ιστορία πέρα από τη μοίρα, αυτό είναι η ηθική αναλγησία του πατέρα Γιαρνι. Θα φέρει την ισοπεδωτική αλλαγή στον κόσμο που χάνεται, για να δημιουργηθεί ένας νέος, βασισμένος στην τεχνογνωσία και τεχνολογία των ξωτικών. Η δύναμη που οδήγησε στην τελική μέρα, θα χαλιναγωγηθεί έστω προσωρινά για να δώσει το πλεονέκτημα στον στρατό της συμμαχίας των εχθρών του Μεγάλου βασιλιά.

Σε ένα βιβλίο που παλιοί ήρωες όπως η Θορν Μπάτου γίνονται σκληρότεροι και πιο αδύναμοι να ελέγξουν θυμό, μίσος και μοίρα ,άλλοι ακολουθούν το πεπρωμένο τους. Όπως ο μελλοντικός θεράπων Κόλ που απολαμβάνει το δικαίωμα να ζει και να δημιουγεί ξύλινα γλυπτά, επιλέγοντας με τον τρόπο του όσα ο Γιαρνι απαρνήθηκε για τη δύναμη του θεράποντα.

Ένα βιβλίο ανατροπών, μαχών με όπλα, μυαλά σε όλους τους συνδυασμούς τους. Ένα βιβλίο για τη δύναμη της διαπραγμάτευσης και της εξαπάτησης επάνω στην ωμή δύναμη. Μια σύγκρουση θρησκειών, πολιτευμάτων, ανθρώπων, καθήκοντος και έρωτα, πίστης και προσωπικών επιλογών, παρελθόντος και μέλλοντος. Ο αδύναμος, μαθαίνει να επιβιώνει. Το νόμισμα της χειριστικότητας έχει δύο πλευρές. Ο γηραιός, βρίσκεται στο έλεος του νέου, ο άνδρας της γυναίκας,ο δυνατός στο έλεος του αδύνατου. Η κοινωνία, επιστρέφει στην πρωταρχική της μορφή, μητριαρχική. Οι βασίλισσες, νέες και παλαιές, οδηγουν τον κόσμο σε εποχές ευημερίας, βασιλεύοντας στα έθνη, που οι παλιοί βασιλιάδες, έχουν γίνει παρανάλωμα της νεκρικής πυράς, μαζί με τα σπαθιά και την φιλοπόλεμη ματαιοδοξία τους.

Με γλώσσα κοφτερή σαν καλό ακονισμένη λάμα, ο Joe Abercrombie πιστός στην παράδοση του Μούρκοκ παρουσιάζει ένα τέλος μιας τριλογίας, γεμάτο ανατροπές, δολοπλοκίες, ένταση και αδρά σκιαγραφημένους χαρακτήρες. Νέα πρόσωπα αναδύονται όπως αναδύεται και ένας νέος κόσμος, αφήνοντας μας στο τέλος του βιβλίου με την αίσθηση, ότι κάτι νέο θα ακολουθήσει.

Αναμένουμε, ξαναδιαβάζοντας και τα άλλα δύο βιβλία, μια νέατριλογία που αναζωογονεί το ηρωικό μυθιστόρημα, πατώντας στο χθες, ατενίζοντας το αύριο.

Ακούγεται συνοδεία του Omen –“The curse ”