Third single from the upcoming album "DUCK". Pre-order here: https://linktr.ee/AristocratsBand - releases February 16, 2024. The Aristocrats are: Guthrie Govan (guitar), Bryan Beller (bass), Marco Minnemann (drums). -- What happens when the world’s most raucous rock/fusion instrumental power trio decides to make a concept album? You get "DUCK", the story of a web-footed Antarctic island native fleeing a penguin policeman all the way to New York City…where considerable misadventure and danger await. The Aristocrats – Guthrie Govan/guitar, Bryan Beller/bass, Marco Minnemann/drums – have created a kaleidoscopic musical universe, employing both trademark genre pastiches and inventive new arrangement explorations – some surprisingly emotional and sensitive – to move the story along to its frantic conclusion. And while their obvious virtuosity and inherent absurdity are present as always, it’s now employed in service of the band’s most ambitious compositional and sonic production to date. “We’ve always been writing with a storytelling aspect in mind, and our live shows always include our stories behind the songs,” says the band, speaking as one. “But the stories had mainly been about us. Then Marco came into the studio with a song about a duck, and we were all looked at each other and said, ‘What if all of stories for the songs on this album…happened to a duck? What’s that story about?’ And suddenly we had a concept album on our hands.” The wildly diverse music follows the protagonist duck into a big city dance club (“Aristoclub”) to being forcibly ejected from a dive bar (“Hey, Where’s MY Drink Package?”) to a dark-riffed theme for his penguin pursuer (“Sgt. Rockhopper”), eventually concluding with the action-packed, Balkan-fusion finale “This Is Not Scrotum”, featuring violinist Rusanda Panfili (Hans Zimmer Live) as a rare Aristocrats album special guest. Mixed by Australian sonic guru Forrester Savell, and with original character artwork by Lance Myers (Space Jam), "DUCK" is The Aristocrats’ first new studio album in five years. And it’s clear that Guthrie Govan, Bryan Beller and Marco Minnemann have taken their collective artistry to a whole new mindblowing – albeit ridiculous – level.

Έρωτες, δολοπλοκίες και μονομαχίες, μαζί με πολιτικά παιχνίδια και φιλολογικούς διαξιφισμούς στην αυλή της Μαδρίτης, της αναγέννησης. Κεντρικός ήρωας, ο κυνικός λοχαγός Αλατρίστε, μισθοφόρος, πιστός στην τιμή, τους φίλους και το ξίφος του, σε μια χορταστική περιπέτεια εποχής. Το ιστορικό μυθιστόρημα των ύστερων χρόνων της Αναγέννησης ή αν θέλετε των χρόνων της εποχής των ανακαλύψεων, έχει βρει στο πρόσωπο του Ισπανού Πέρεθ- Ρεβέρτε, έναν πολυγραφότατο και ικανό συγγραφέα και στον λοχαγό Αλατρίστε και τον νεαρό σημαιοφόρο-ακόλουθο του Ινίγο Βαλβόα, δύο ήρωες, με πολλές δυνατότητες. Στο νέο τεύχος (συγγνώμη βιβλίο) των περιπετειών του στην Ισπανία, των ανακαλύψεων και της Ιεράς Εξέτασης, που αρχίζει όμως να νιώθει πια το ζεστό χνότο των Άγγλων πειρατών και να φοβάται τις ανερχόμενες δυνάμεις των Βουρβώνων αλλά και των προτεσταντών, ο Αλατρίστε συχνάζει στη Μαδρίτη, παρακολουθεί θέατρο, μονομαχεί διά ασήμαντον αφορμή, γίνεται θύτης και θύμα της Μαρίας Δε Κάστρο, της πιο γνωστής και όμορφης ηθοποιού της εποχής και μέσα από μια σειρά περιπετειών που περιλαμβάνουν, ματωμένα ξίφη, αυλικές δολοπλοκίες, έρωτες αλλά και ζηλοφθονίες, που ανακατεύουν επαγγελματίες στρατιώτες αλλά και την ίδια την Βασιλική αυλή, φτάνει στο να προστατεύσει με τη ζωή του, το υπέρτατο αγαθό της Ισπανίας, εκείνη την εποχή, τον Βασιλιά. Ο Πέρεθ-Ρεβέρτε, δεν είναι ένας απλός πεζογράφος, που σχηματίζει προσχηματικούς χαρακτήρες για να γεμίσει ένα διήγημα δράσης. Πέρα από την σκιαγράφηση του Αλατρίστε, ως επαγγελματία πολεμιστή, κυνικού, που προσπαθεί να επιζήσει σε καιρούς που αλλάζουν και ηθικούς κώδικες που διαφέρουν πολύ από ότι ίσχυε στις λασπωμένες πεδιάδες της Φλάνδρας, στα πολύ πιο λασπωμένα παλάτια αλλά και στενοσόκακα της Μαδρίτης. Μας δίνει παράλληλα μια ζωντανή περιγραφή του πνευματικού κόσμου της Μαδρίτης της εποχής. Οι αναφορές σε ποιήματα, σονέτα, στην σατιρική χρήση των ποιημάτων, από την αριστοκρατία, για να μειωθούν άνθρωποι και συνειδήσεις είναι καλογραμμένη, πειστική και μελετημένη. Οι ανταγωνισμοί των Φρανσίσκο δε Κεβέδο και Λουίς δε Γόνορα, οι αναφορές στον Λόπε δε Βέγα και Μιγκέλ Θερβάντες είναι συνεχείς και δημιουργούν μια παράλληλη ιστορία, σκληρών μαχών για την επιτυχία και αποδοχή του κοινού, εξίσου σκληρή με αυτή του Αλατρίστε στα πεδία των μαχών. Δίπλα του, ο νεαρός, ονειροπόλος, πάντα όμως πιστός και με την ορμή της νεότητας, Βαλβόα, αποτελεί το αντίβαρο του ευέξαπτου Αλατρίστε , με την εγγενή ευγένεια και τον νεανικό ιδεαλισμό του και την πίστη στην αλήθεια και την τιμιότητα. Με φόντο την ερωτική ιστορία του Αλατρίστε με την Δε κάστρο, ο Πέρεθ-Ρεβέρτε, βρίσκει την ευκαιρία να περιγράψει την κατάσταση στην θεατρική ζωή της Μαδρίτης, τον τρόπο που τα έργα παρουσιάζονταν , πως και ποιοι έκριναν την επιτυχία ή αποτυχία τους. Πως μια θεατρική παράσταση ενέπλεκε και ενδιέφερε τους πάντες, από τα χαμίνια της αγοράς μέχρι τον ίδιο τον Βασιλιά. Οι παράλληλες ιστορίες του έρωτα ενός νεαρού λοχαγού με την κόρη ενός νεόπλουτου κρεοπώλη, οι αντιδικίες των καλλιτεχνών αποτελούν τις συνιστώσες δυνάμεις που θα οδηγήσουν στην γιγάντωση της κεντρικής ιστορίας. Ένα «κατασκοπευτικό» δράμα, με τη σημερινή ορολογία, που εμπλέκει ξένες δυνάμεις, δολοπλόκους της Βασιλικής αυλής και μια κίνηση κατά του ίδιου του Βασιλιά με σκοπό την παλινόρθωση μιας δυναμικής μοναρχίας στην Ισπανία. Σε όλα αυτά η ερωτική σχέση του Αλατρίστε και ο ίδιος θα παίξουν καταλυτικό ρόλο, σε ένα παιχνίδι, θανάσιμων συγκρούσεων, ανατροπών, πληρωμών παλιών χρεών και αιματηρών συγκρούσεων. Οι Αλατρίστε και Βαλβόα, θα οδηγηθούν στο χείλος του ικριώματος, θα αμφισβητηθούν και η πένα του Πέρεθ-Ρεβέρτε, μαζί με τα ξίφη και τα εγχειρίδια τους, θα δώσουν τη λύση, σε ένα ακόμα απολαυστικό ιστορικό μυθιστόρημα, με δυνατή μυθοπλασία και έγκυρο και έγκριτο ιστορικό υπόβαθρο.

Thank you guys for checking out my new single! Full album coming March 8th! Please consider supporting my music by pre-ordering something here: https://www.sheethappenspublishing.co... Drums - Thomas Lang Bass - Mark Rynkun Strings - Eli Bishop Brass and Woodwinds - Liam Mitro Guitars and Piano/Keyboard - Nick Johnston Engineered and Mixed by Scott Giffin Mastered by Noah Mintz Video by Wyatt Clough All music written and produced by Nick Johnston © Remarkably Human Inc. 2024

Αυτό το βιβλίο το αγόρασα , ωθούμενος από μια χρόνια ανάγκη μου να παρακολουθώ ανθρώπους που με το δικό τους τρόπο, κινούνται εκτός συστήματος βλπ Ζακ Μερσίν (Ένστικτο του Θανάτου), Ηλίας Πετρόπουλος (Το εγχειρίδιον του καλού κλέφτη), Ε. Μπαλέρμας (Ημερολόγιο ενός βαρυποινίτη). Βιβλία που διαβάζοντας σε νεαρή ηλικία, απομυθοποίησαν τον όρο «παράνομος». Ο Βασίλης Παλαιοκώστας, αδελφός του διαβόητου Νίκου, ληστές τραπεζών κατ επάγγελμα και κατ εξακολούθηση και οι δύο, έχει στοιχεία των παραπάνω παρανόμων (δεν χρησιμοποιώ τον όρο εγκληματίας, γιατί είναι αμφιλεγόμενος ακόμα και για τους χαρακτήρες του Πετρόπουλου). Το βιβλίο του είναι μια μίξη φιλοσοφικής θεώρησης της ζωής του στις παρυφές του συστήματος και εκτός αυτού αλλά και μια κριτική θεώρηση του Ελληνικού Σωφρονιστικού και Δικαστικού συστήματος. Παράλληλα είναι η «αγιοποίηση» εν μέρει ενός ανθρώπου που έκανε τις επιλογές του. Να ζεί εις βάρος των πολλών (τα χρήματα στις τράπεζες δεν αποτελούν προϊόν λεφτόδεντρου) αλλά παραθέτει την δική του, σεβαστή πάντα, αλλά οχι και αναγκαία σωστή άποψη. Σε ένα πρώτο επίπεδο, σαν αυτοβιογραφία ενός ληστή τραπεζών, είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί απομυθοποιεί καταστάσεις και ανθρώπους, εντός του υπόκοσμου αλλά και των διωκτικών αρχών. Φανερώνει έναν κακοποιό παλιάς κοπής, με ηθικές αρχές και αυτό από μόνο του, με την διασταύρωση των στοιχείων που περιγράφονται από την μεγάλη συχνότητα του σε δικαστικές αίθουσες και το ανηλεές κυνηγητό για κακουργήματα που δεν έχει διαπράξει, τον καθιστά πιο ανθρώπινο και κάποιες φορές συμπαθή. Είναι μια ρεαλιστική απεικόνιση, του τι σημαίνει να στοχοποιείσαι από το Κράτος αλλά και της προσωπικής του δύναμης στην αντιμετώπιση των διώξεων, των ατυχιών. Σημαντικό στοιχείο, που δείχνει την ποιότητα του ανθρώπου, η ανάγκη του να καταφύγει στην ένοπλη δράση, μόνο ως τρόπο να αποφύγει την σύλληψη, προσπαθώντας να μην σκοτώσει αλλά και η μπέσα μεταξύ αυτού και των «συναδέλφων» του, που η απώλεια της τον κλονίζει σε αρκετές περιπτώσεις. Αποκορύφωμα του κομματιού της περιγραφής της δράσης του ως ληστή αλλά και ως κρατούμενου, η περιγραφή των αποδράσεων του με ελικόπτερο. Σχεδιασμός, εκτέλεση, προβλήματα από τις αρχές ασφαλείας αλλά και ο τρόπος που αντιμετώπισαν τις αποδράσεις σε σχέση με την πραγματικότητα, δείχνουν πως τα ΜΜΕ είναι χειραγωγήσιμα όταν η αλήθεια έχει άλλο όνομα. Το δεύτερο τμήμα του βιβλίου για την ζωή στις φυλακές, αποτελεί ένα ωραίο παράρτημα στo "Ημερολόγιο ενός βαρυποινίτη" και στο ¨Tο εγχειρίδιον του καλού κλέφτη " εκσυγχρονισμένο πλέον μιας και οι φυλακές έχουν μεγάλο αριθμό, αλλοδαπών κρατουμένων, και είναι εδώ και χρόνια υπεράριθμες. Οι αναφορές του στον Αρχιφύλακα των Φυλακών Κορυδαλλού Αραβαντινό και τις κλίκες /φράξιες των κρατουμένων, αποτελούν την άλλη πλευρά που καταθέτει την άποψη της χωρίς την «διαστρέβλωση» ΜΜΕ και αρχών. Πιστεύετε ότι θέλετε, αυτό είναι η μαγεία της πληροφορίας. Έλεγχο στα γεγονότα μπορούν να κάνουν μόνο οι αυτόπτες μάρτυρες. Είναι όμως μια φωνή που έχει σιωπήσει και οφείλει να ακουστεί. Το κομμάτι των απαγωγών, έχει την ιδιομορφία, του να εξανθρωπίζει τους απαγωγείς, πράγμα λογικό αλλά να έχει και το χρώμα που κατ εμε αποτελεί προτέρημα αλλά και ελάττωμα ταυτόχρονα του βιβλίου. Ο Παλαιοκώστας ντύνει τις πράξεις του με ένα μανδύα «επαναστατικής» δράσης, επικαλούμενος προφανώς τις επαφές του με το χώρο των «ἁντι εξουσιαστών» στις φυλακές που του έδωσαν τα ηθικά «πολιτικά» ερείσματα για να υποστηρίζει ότι η δράση του είναι εν μέρει απάντηση στο Σύστημα. Θα συμφωνούσα απόλυτα αν μας έλεγε ότι τα χρήματα που πήρε ως λύτρα πήγαν σε κοινωφελείς σκοπούς, ότι έκανε "απαλλοτρίωση" κατά τα λεγόμενα του αντι εξουσιαστικού χώρου. Αλλά ή αλήθεια είναι ότι κάθε υλική απολαβή των ληστειών, απαγωγών πήγε για μερικούς μήνες ή χρόνια που θα ζουν χωρίς να δουλεύουν. Η ψευδο επαναστατική γλώσσα είναι ενδιαφέρουσα σαν προσέγγιση , σαν ντύσιμο ενός αγώνα εκτός συστήματος με ιδεολογικό μανδύα ,αλλά αφελής, όπως και οι πολιτικές του τοποθετήσεις. Κάποιες δε στιγμές καταντά κουραστικό, καθώς αναμιγνύει και στοιχεία φιλοσοφικά σε ένα βιβλίο που αποτελεί και ίσως για αυτό γράφτηκε, την δημόσια απολογία του (δικαίωση του) για την ζωή του. Ο Βασίλης Παλαιοκώστας, μας μιλά για τα παιδικά του χρόνια στην Πίνδο, που του έδωσαν τα εφόδια επιβίωσης. Είναι ένα από τα πιο δυνατά σημεία του βιβλίου, η αναζήτηση των χαμένων ζώων, η παραμονή στο άγριο βουνό, η επιβίωση. Από εκεί ως την αρχική βοήθεια του αδελφού του να αποδράσει και μετέπειτα την ενεργή του δράση μόνος ή με τον Νίκο και με τους εκάστοτε συνεργάτες του, υπάρχει έα κενο, Γιατί αποφάσισε να ακολουθήσει το δρόμο του ληστή, ένας ευφυέστατος άνθρωπος? Απόδειξη της ευφυίας του η αποχή του από τις ανθρωποκτονίες και η πολύ καλή αντίληψη του των ισορροπιών σε δικαστικό και σωφρονιστικό σύστημα. Ποιος ο λόγος να γίνει ένας επικηρυγμένος. Ίσως η αφέλεια που ακολουθεί τις προσεγγίσεις του στην κυβέρνηση ειδικά του ΠΑΣΟΚ ως πρωην «επαναστάτες» να εξηγεί ,την επιλογή της "εύκολης" λύσης των ληστειών. Ξεχωριστή αναφορά αξίζει στο χιούμορ του και τον αυτοσαρκασμό του, για το κυνηηγτό με την αστυνομία/φάντασμα/αγρότες στα βαμβακοχώραφα της Θεσσαλίας. Ο Παλαιοκώστας διαθέτει την δέουσα ταπεινότητα και χιούμορ,για να περιλάβει και να παρουσιάσει μια νύχτα γεμάτη αδρεναλίνη, απέναντι στον κυνηγό, διώκτη. Οχι την αστυνομία όπως αποδεικνύεται αλλά τον αγρότη που παει για πότισμα. Σε αντίθεση με τους Ramstein και το περιστατικό με τα μπλόκα,εξίσου κινηματογραφικό, εδω έχουμε την πικρη αλήθεια του ανθρώπου που κατ επιλογή αλλά και από ανάγκη ζει με μάτια στην πλάτη στην κόψη του ξυραφιού, παλεύοντας πολές φορές με σκιές και υποψίες. Επίσης η σύνδεση του με τον «άντι εξουσιαστικό» χώρο αποτελεί ακόμα ένα αδύναμο σημείο του βιβλίου. Σαν να προσπαθείς να κάνεις μια καλοψημένη μπριτζόλα, υψηλή κουζίνα περιχύνοντας τη με ακριβή σάλτσα ασιατικών μυρωδικών, για να τις δώσεις «προστιθεμένη αξία», αλλοιώνοντας την τελικά. Πέρα από αυτά τα τρωτά σημεία τα οποία οφείλω να τονίσω , γιατί όσο ακριβοδίκαιος είναι ο συγγραφέας, άλλο τόσο οφείλει να είναι και ο παρουσιαστής, το βιβλίο είναι καταιγιστικό, με ένταση ακόμη και στις αναμονές, πειστικό, ρεαλιστικό και αποδομεί πολλά πράγματα που έχουμε ως δεδομένα, για τον τρόπο δράσης Αστυνομίας, Δικαστηρίων αλλά και παρανόμων. Επειδή τα γεγονότα στα οποία αναφέρεται είναι σχετικά πρόσφατα, έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία, ως μαρτυρία μιας εποχής από την πλευρά του καταζητούμενου. Κάποια σημεία του δε όπως η καταδίωξη στην Κέρκυρα είναι εκτός από μυθιστορηματικά και συγκινητικά. Ταυτίζεσαι όσο και να διαφωνείς με το καταζητούμενο. Παιδί της Θεσσαλίας, συνεχιστής της δράσης των κλεφτών της περιοχής, στην νεότερη Ελλάδα, ευτυχώς δεν είχε το τέλος τους, προδοσία από σύντροφο και το κεφάλι στο παλούκι. Η έλλειψη ιστορικών γνώσεων τον κάνει να απλοποιεί και να ηρωοποιεί πρόσωπα και πράγματα, ίσως και έμμεσα για να δικαιολογήσει την δική του δράση. Θεμιτό και κατανοητό. Δίχως μεταμέλεια για κάτι που πουθενά δεν μας ενημερώνει πως αποφάσισε να ακολουθήσει, τον δρόμο της παρανομίας, , το βιβλίο του αποτελεί ένα καλό δείγμα βιογραφίας, μονόπλευρης αλλά ρεαλιστικής. Μόνο του μειονέκτημα, ο πλατειασμός σε ανησυχίες του συγγραφέα, για τον κόσμο, που είναι τόσο απλοϊκές όσο το γέμισμα της καραμπίνας και όταν εκτίθενται στο κοινό, εξίσου επικίνδυνες. Οι λέξεις είναι όπλα, οι ιδέες το ιδιο. Ο Παλαιοκώστας, γνώστης της τέχνης των όπλων και της διαφυγής, καταφέρνει να μυήσει για όσα θέλει , πέφτοντας στην δική του παγίδα, σε κάποια μόνο σημεία. Ο αναγνώστης θα «κόψει» το λίπος από το βιβλίο, αλλά θα βρει ουσία και έναν «καθαρό» άνθρωπο στο βάθος του, με τα λάθη του, τις ιδεοληψίες του αλλά και την μπέσα για την οποία και μόνο, αξίζει να παρουσιαστεί και να διαβαστεί αυτό το βιβλίο. Ρομαντικός επαναστάτης ή εγκληματίας του ποινικού δικαίου, αποφασίστε το εσείς… εγώ έχω αποφασίσει καιρό τώρα. Πρώτα όμως διαβάστε την αλήθεια του.

Αυτή είναι μια συνέντευξη που πηρα από τον Lemmy (MOTORHEAD) στα πλαίσια της κυκλοφορίας του τελευταίου τους στούντιο άλμπουμ, για λογαριασμό του Rock Hard Greece (Σακης Φράγκος) .Ήταν μια γραπτή συνέντευξη μέσω email και αναδημοσιεύεται εδώ ,δίχως καμία λείανση, όπως ήταν και ο ίδιος ο Lemmy, αυθεντικός και άμεσος. Motorhead interview 2015 1. 40 years of active service, usually at 35 people tend to get retired and become pensioners, what is the driving force behind Lemmy and Motorhead to keep playing rock n’ roll? -Motörhead is my life, that’s what I’m doing, that’s what I’m good at. Why should I retire … And what would I do? 2. The new album has quite a few references to the devil, the title song, the rolling stones cover? How did this occured? Has Lemmy recovery from health problems to do with a pact with the Dark Lord? Like the old bluesmen used to do at the crossroads? -Not really, the lyrics are Motörhead lyrics and what comes to my mind while listening to the music; injustice in the world, war everywhere, politicians trying to screw us, abuse, child molestation, bad people out there – the real world 3. This time you used quite a few guests, Tom Morello, Brian May, do you believe working with guests has any real impact for such a tight band like MOTORHEAD or is it mostly a publicity trick? Especially Tom Morelo seems to copy the old Fast Eddie Clark sound and pay tribute to the Motorhead golden age days. -I’m not quite sure which album you’ve listened to? Tom Morello is not on our record. Brian May is a friend, he is Phil’s mate. Phil asked him to play on The Devil, Brian made the time to do it. 4. The album sonically has a lot of references to older works like Rock n roll, “Orgasmatron” and general the more “old time” days, is it on purpose, you tried to achieve a more live/organic sound? -We never try to achieve anything except to make a good record. We have no master plan, we go into the studio, play, write and record and hope that the music will be liked by our fans the same way we like it 5. The sound of the band doesn’t give a hint that this is the 22nd album, is it because of the producer or cause the latest line up seems to get tighter and younger over the years? -The line- up is the same for more than 20 years. Cameron has been with us for a while too. We have a good chemistry together. And yes, you may say some albums are better than others but in the end it is just a Motörhead record, noting more, nothing less 6. Which are your favorite songs from the latest album? Which songs do you intent to put at the live set? -All songs are favorites and substantial 7. This time you work live at the studio, are there any real differences you notice at the final songs? Was the procedure easier more difficult? -Not really, but they’ve made a lot out of this in the press. Sometimes we’d go in together, sometimes Mikkey would go do it. It just depends. We did about 5 or 6 tracks together, so that much is true. We played and recorded simultaniously 8. The vocals are a bit deeper in the mix and sound a little more tired and down than the previous albums. This has to do of course with Lemmy’s recent health issues but do you feel it is also a sign of the new Motorhead style? -I’ve always been able to sing deep and low, nothing wrong with my voice 9. The title has to do with some specific issue or just came through some kind of brainstorming? -It’s just a line from Evil Eye. We were looking for an album title, looked through the lyrics and came up with Bad Magic 10. In recent interviews you told that Motorhead will decrease the number of concerts but increase the venue’s capacity they decide to play? This means that playing in countries like Greece will be possible only for festivals as clubs are usually of small size? -Honestly, our agent is booking all of the concerts. He sends us the list and we agree or we don’t agree. Sometimes we have bigger venues, in the US all venues are much smaller than in Europe 11. You toured recently with Saxon at US and Crobot, what is like to keep the British metal spirit flame alive? What is the response of the audiences at such packages? Do they look at you like nostalgia groups and have older fans or do you continue to attract younger fans? We are just touring with them. It is a nice package and it is easier to have a band you get along with 12. This year seems like a strong comeback from classic rock acts like Europe, UFO, Black Star Riders, AC/DC, while the new bands are far behind at producing quality material. Now Motorhead and Maiden comes as the latest addition to the old school bands that keep delivering the goods what’s going on? Are the older bands blessed with the songwriting gift or the new ones have too many things to struggle with? I really can’t answer this question, especially about other bands. We just do our two year turnaround with writing/recording a new album because we think we owe it to our fans 13. What about MOTORBOAT and all this metal cruise fashion? Is it an easy way to make holidays and enjoy rock music or just another bandwagon to get more cash from the fans? I liked it already last year, on this next one. It was much more fun as expected plus I got the owners suite - that’s already worthwhile going ha, ha 14. (for Lemmy) You have played quite a few covers at cover albums, which one is the most favorite to you? Probably the ones I play with Headcat 15. Any chance to see some kind of reunion for some special show of the original Ace of spades line up? Are the hatchets buried between you? Do you contact them? No reunions plans, and no hatchets to bury. All good between us 16. Motorhead is Lemmy but motorhead merchandise the last years has become extremely expensive and I’m talking about cell phone protective cases or high end speakers or even wines. Are all these great otherwise merchandise stuff, initiated by the bands management and just signed by the band or are an answer to the continuous download and profit diminish? Everything related to merchandising (the rights) are licensed by the band to a merchandise company. They create a lot of Motörhead shit. Sorry about the prices, we do not really have much of a say about that 17. Do you see an end coming to Motorhead due to Lemmy’s health issue? We all know that diabetes and heart problems don’t go along very well with booze, drugs and extensive touring. Is there a plan for less touring, more specific dates and perhaps more studio or live releases? No 18. The last albums tend to have a ballad., the one at the last album is quite good, but what does the ballad add to the Motorhead fan and to a Motorhead album? Is this a sign of maturity, tiredness or a good way to slow the pace at the live show to give sometime to recovery for Lemmy? We’ve always had ballads on our albums - or call it a balladesque songs. Normally we don’t play them live though 19. Do you see the future touring plans to be more in the way of package with other bands even co head lining as Def Leppard/ Whitesnake i.e as a way to decrease cost and increase audiences numbers? If it is a good package, I’m all for it and it’s fine to be second on the bill, too. I like this. Go out play and don’t have to worry 20. Any chance to see you at Greece? Any plans for us? This is something that has to be arranged through our agent. We would love to come to Greece, the Greek people are a phenomenal audience, real rock guys and very pretty girls 21. Is there something artistically that MOTORHEAD or Lemmy haven’t tried or accomplished yet? No, maybe a Chart position of Number 1 in the US ? ha, ha 22. You have been given a prize from the City of Los Angeles. Do you expect something like that to happen in Europe as well? I don’t think so. I suppose the Mayor of LA is a big Motörhead fan and with me living there for more than 20 years , who knows .. maybe that’s the reason? and also, to coincide with our new album, 40.Anniversary , whatever ..? A nice honor!

Californian  melodic rockers ROXANE return with their 5th work with the name."Stereotypical" .The band is back with their first album of new material in five years and second for Rat Pak Records. Stereo Typical features ten brand new songs from the quartet comprised of Jamie Brown (Vocals, Guitar), John Butler (Guitar), Joe Infante (Bass) and David Landry (Drums)The album is a fine example of melodic hard rock in the vein of THIN LIZZY and pre 87 WHITESNAKE. An album filled with giant melodies and the senses of musicality, simply let the listener want more of the muscular hard rock that represent songs such as "Looks like rain" (with Paul Gilbert) and "The cost of living". Another fine example on how US breeds the new generation of melodic hard rock from the old guard and a band that besides the reminiscent with THIN LIZZY and THUNDER and curiously a long gone and overrated act STREET LEGAL..ROXANNE is. is a band that would have made Phil Lynnot crack a smile, watching the timeless effects of his musical legacy. When they don't worship THIN LIZZY, bands like BOSTON and FOREIGNER are their next option to get an influence and jam in the studio till songs like ."Until they do' have been produced. Give these guys a hug, they deserve it, big time.The new album also features guest appearances from Paul Gilbert of Mr. Big, Dug Pinnick of King’s X and Jeff Scott Soto to add extra depth to a muscular Hard rock album that loves the groovy 70s .An album you didnt know but you have to listen to. 7,5

Justin Sullivan and co returned with their latest studio work and are in fine form. The first thing you notice is the change in their sound. Still aggressive, yet more post punk and less metalic it brings in mind the days of white coats and vengeance. But in reality is the way Sullivan feels the pulse of the modern world and transcribed it in songs. After all these years, Brexit, the rise of the extreme right and left wing parties, the gunshots that Europe has imported from the US,COVID and the constant economical and social value crises, you would expect that Sullivan would bury the hatchet. On the contrary, sharp edged lyrics and marching rhythms are the core of songs like the deadly shotgun for 'Reload' or the fist in your face "The first summer after". Big companies, multinationals, obligatory retirements, climate changes and people abuse are all front and center in their songwriting. Sullivan not only sounds angry and aims at the heart of the problem, people's behaviour. He uses the band's tight, musical status in order to deliver a musical timebomb that echoes the alternative of the 90s, in a stripeped down way. NEW MODEL ARMY left the introspective period of the early years of the 21st century and driven by the man who along with Nick Cave are the Bob Dylans of our generation, are charging against poverty, ignorance and self isolation. Solidarity is a meaningful word for them. On the contrary with bands who sell the "revolution" aspect to the youngsters, NMA rare mature troubadours who with their bare feet on the dirty soil, fight for another day, with dignity and humanity, Their more post puk approach adds agressivens to their sounds without the blur of the metal inclinations they show at some points of their previous works but also adds sharpness and less optimism comparing to their previous albums. With songs like 'Deserters" we all know that Justin Sullivan can retreat but never compromise and even if it is a lonely Don Quixote he will never stop fighting the windmills of our ever changing, man grinding times. Hopeless romantic or dedicated revolutionare, Sullivan and New Model Army Keep the flag and the spirits high once more. 8

Στην Τρίτη ιστορία με πρωταγωνιστή τον ιδιωτικό ερευνητή Derek Strange κ δεύτερη με συνεργάτη τον λευκό ιρλανδικής καταγωγής Terry Quinn (Μετά το «Δίλλημα δικαίου»), το συνοικιακό έγκλημα περιλαμβάνει πλέον στο διάβα του ανήλικους μικροεμπόρους αλλά καιαθώα παιδιά, που προσπαθούν να κρατηθούν μακριά από την γκετοποίηση μέσω του αθλητισμού. Στο ίδιο βιβλίο ο μεγάλος Αμερικανός μυθιστοριογράφος αναπτύσσει μια παράλληλη πορεία ερωτικής ολοκλήρωσης για τον μονήρη κ οξύθυμο Quinn, μαζί με μια διεισδυτική ματιά στον κόσμο της πορνείας με θύματα ανήλικους. Με πένα ψυχρή σαν 38αρι σκιαγραφεί χαρακτήρες που έχουν αδυναμίες κ προτερήματα, όλους μαζί στους ίδιους δρόμους. Λευκά κορίτσια της αστικής τάξης που εκπορνεύονται για ναρκωτικά σε μαύρους εμπόρους. Ανθρώπους που προσφέρουν εθελοντικά τον χρόνο τους για να οδηγήσουν τα νεότερα παιδιά σε ένα καλύτερο κόσμο με τη βοήθεια του αθλητισμού. Αργόσχολους που οδηγούν οικογένειες σε καταστροφή για μερικά δολάρια και λίγο «χόρτο». Εμπόρους με ηθικές κ κοινωνιολογικές – πολιτικές αναζητήσεις, αστυνομικούς που είναι διφορούμενοι μπροστά στον γράμμα του νόμου κ την ουσία του νόμου των δρόμων. Μέσα από δύο ιστορίες που ασχολούνται με τον κατά λάθος φόνο ενός μικρού μαύρου αγοριού κ την αναζήτηση μιας λευκής ανήλικης φυγάδας, ο αναγνώστης ταξιδεύει στην σκοτεινή πλευρά της πρωτεύουσας της άλλοτε κραταιας υπερδύναμης. Η ηθική όπως πάντα είναι αμφισβητήσιμη και προσαρμόζεται σε όσα δίνει κ ζητά ο δρόμος κ η ανάγκη για την επιβίωση. Μακριά απο τα γραφεία του FBI και το Καπιτώλιο ζει μια άλλη Αμερική, που αιμορραγεί και χάνει τα παιδιά της σε δρόμους γεμάτους ναρκωτικά και σφαίρες. Εκεί ο Πελεκάνος τοποθετεί τους ανθρώπινους ήρωες του. Ανθρώπους που μέσα από την μουσική και τα φτηνά βιβλία, ακολουθούν τον νόμο του πιονέρου των Ηνωμένων πολιτειών, ακόμα κι αν αυτός οδηγεί στην αυτοδικία. Πληρώνουν το τίμημα των πράξεων τους κ περπατάνε πληγωμένοι κ ελεύθεροι από τα δεσμά των μικροαστών και των χαρτογιακάδων. Ένα βιβλίο, που έχει βάθος, νόημα και δράση, που δυστυχώς πλέον βρίσκουμε και στην πόλη μας. Ακόμα μια επιτυχημένη στιγμή στο δίδυμο Strange-Quinn αλλά και με μια πολύ ρεαλιστική κατάληξη, γεμάτη πόνο, μεταμέλεια κ χαμόγελα. Το βιβλίο έχει εκδοθεί κ στα Ελληνικά

Guitar Heroes appear on "Some Assembly Required" to benefit the Jason Becker Special Needs Trust. Additionally, all of us can help by donating at https://www.paypal.com/donate/?hosted... All the money raised goes directly to assisting Jason and his family in their ongoing battle against ALS. Nita Strauss and fiancé Josh Villalta have assembled an all-star cast of musicians to play on a new track, “Some Assembly Required.” The song is based on one of Jason's original demo tracks that was pitched to David Lee Roth but never got used. Jason says, "So, I wrote this song in early 1990, hoping that David Lee Roth would want to use it. I went to Matt and Gregg Bissonette's place and recorded it with them. It was a lot of fun. Dave passed on it. Cool, because now all these fantastic players get to jam on it. A few years ago, Nita and Josh came over to go through some of my unreleased music to see if they wanted to do some kind of collaboration. This Christmas, they surprised me with this beautiful video. Man, what a gift! Not only from them, but from everyone involved. I am such a big fan of you all! Thank you all so very much." Nita says, "From the moment we went up to Jason’s house for the first time in 2015, we felt an amazing connection with Jason and his team. When we had the chance to help out in some way, we jumped at the opportunity. The original idea was to do a song for my own album, but we quickly realized this could be a much bigger project and, more importantly, have a bigger impact to help Jason raise awareness and funds. We took Jason’s rough demo, set it to a click, Josh re-tracked the drums, and I replayed the rhythm guitars. The incredible Billy Sheehan came down to the studio and played bass. From there, we reached out to tons of Jason’s friends and peers, from all genres and eras, and amassed an army of friends to trade solos on this track. We left Jason’s original demo solo where it was, where it shines to this day alongside so many of the players that love and look up to him. We were able to send this video to Jason on Christmas Day and bring some holiday cheer to him and his family! Jason loved it and christened the new song 'Some Assembly Required.'" Now, we are reaching out to you, the rock community, to be an ally to Jason and his family. The ongoing struggle to find caregiver help seems to be an endless challenge. This brings stress and worry for Jason because of the out-of-pocket funds he pays, not to mention the daily pressure of just staying alive against all odds. This stress makes it difficult for any creative activity, which is what keeps him going. Jason is actively writing and creating music, and we all have the chance to support this track on all platforms with all funds going directly to Jason, or by donating directly at https://www.paypal.com/donate/?hosted... “Some Assembly Required” features, in order: Chris Broderick @ChrisBroderickGuitarist Joe Bonamassa @JoeBonamassaTV  Gus G @firetv  Paul Gilbert @paulgilbertrock  Angel Vivaldi @AngelVivaldi  Steve Vai @SteveVaiHimself  Steve Stevens Rob Scallon @robscallon  Jennifer Batten Nili Brosh @NiliBrosh  Richie Kotzen @RichieKotzenOfficial  Marc Rizzo @MarcRizzoOfficial  Lari Basilio @laribasilio_  Zakk Wylde @zakkwyldetv @ale Alex Skolnick @TheRealAlexSkolnick  Phil Demmel @pjdemmelition  Nita Strauss @hurricanenita  Jason Himself (original demo solo!) Marty Friedman @martyfriedmanofficialyoutu4475  Herman Li @dragonforce  Jared Dines @JaredDines_  Steve Lukather @stevelukathertube  Drums: Josh Villalta @TheJoshV  Bass: Billy Sheehan Mixed & Mastered by Nick Sampson

The official music video for "Outlaws and Mustangs" from the new album Change The Game coming 3/22/24! Presave/Preorder here: https://ffm.to/changethegame

Who said 70s are gone. Arjne proves with this album that they are here, alive and well. An album by this well known musician that is the outlet for his deep, true love for the 70s Hard rock and glm rock. DEEP PURPLE, RAINBOW, SWEET and ABBA are all here in a well crafted attempt to relive the melodic passion of the 70s."Golden age of music" cloud be among the best songs DEEP PURPLE have never written with great hammond and guitar solos. The most astonishing element in this album is the memorable melodies, from the backpages of ABBA songbook, they stay in your mind, a long time after the song has ended. The 70s feeling has also its more progressive expressions as in "The rise of starman" where are SCORPIONS meet RAINBOW is a unique mixture."Burn it down" has the stamp of "Smoke on the water" all over it, a fitting tribute to one of the most known rock songs ever, through the Arjens filter and a part of "Heaven and Hell: BLACK SABBATH, guess this is what BLACK SABBATH wanted to achieve at "Born again". "Odyssey" has an early Malmnsteen epic feeling that gets us back to RAINBOW so at the end it was and is Richie Blackmore, the original inspiration."Golden boy" is a mre majestic, progressive song that echos YES and the various Lukccasjen progressive metal projects."Fight of the century" is another hard rock anthem.A more heavy, DEEP Purplish 'Came to mock, stay to rock" flirts with the SWEET meets DEEP PURPLE aspect of the band, a bit more playful, groovy tune.The TREX cover, is a bit on the heavy side and it lacks the hippie/revolutionary feeling  of the original , it sounds more like a Hard rock band approaches in the 70s a 60s classic, not a bad cover but definitely a more metallic one.The same goes to teh ZZ TOP cover that has the DEEP PURPLE stamp all over it. The interesting cover of "Love is all '' from "Butterfly ball" shows the origins of Arjens inspiration for this album, proving him a real  70s aficionado . So this is the glam, hard rcok 70s according to Arjen Lucassjen and the final result is that 70s was DEEP PURPLE and RAINBOW at the maximum for him and he makes a great tribute to them with this album. 7,5