Ο γνωστός και αγαπητός, ντετέκτιβ Μπέρνι Γκούντερ επιστρέφει στη δράση. Από τους δρόμους του Μονάχου, θα ξεκινήσει ένα ταξίδι που θα τον οδηγήσει στις Ελληνικές ακτές. Ο Κερ είναι συγγραφέας με στερεότυπα, αλλά στο αστυνομικό μυθιστόρημα, αυτό μπορεί να αποτελεί και πλεονέκτημα. Η Γερμανία που επανέρχεται στα πόδια της μετά τον ΒΠΠ, ίντριγκες πολιτικών και πρώην Ναζί που αρχίζουν να ζωγραφίζουν το περίγραμμα του πίνακα στον οποίο ο Κερ θα είναι από τα κεντρικά πρόσωπα. Εξασφαλίζοντας μια θέση ερευνητή ασφαλειών στο Μόναχο, θα θεωρήσει ότι η τύχη του αλλάζει. Αυτοκίνητο, καλός μισθός και μπίρα είναι οι απαιτήσεις του,αλλά ο παλιός του γνώριμος από τον πόλεμο Μέρτενς, θα είναι το κλειδί σε μια υπόθεσής που θα αλλάξει τον ρου της «τακτοποιημένης» ζωής του. Ένα ναυάγιο και μια αποζημίωση στην Ελλάδα θα τον φέρει στην μετεμφυλιακή Αθήνα που ο Κερ θα περιγράψει ακόμη μια φορά, όπως κάθε Ελληνική πραγματικότητα γλαφυρά αλλά άστοχα. Το ναυάγιο και ο επιζών πλοίαρχος θα ξετυλίξουν έναν μίτο, που φτάνει στις χαμένες περιουσίες και τον χρυσό των Ελλήνων Εβραίων αλλά θα εμπλέξει την πανταχού παρούσα Ελληνική αστυνομία και θα φέρει στην επιφάνεια τα μεγάλα ηθικά διλλήματα του ΒΠΠ. Πίστη στον άνθρωπο, το Κράτος, Ναζί, εμφύλιος , αλλά και πριν και πάνω από όλα το χρήμα που κινεί πλέον τον κόσμο μετά τον ΒΠΠ με την ΕΟΚ να ετοιμάζεται, θα κρατήσουν τον ενδιαφέρον του αναγνώστη σε εγρήγορση. Ο Γκούντερ, είναι πάντα κυνικός, ακαταμάχητος γυναικάς χωρίς να το προσπαθεί. Ο άτυχος ερευνητής που βρίσκει την άκρη του εγκλήματος, πέφτοντας σε παγίδες μεγαλύτερων από τον ίδιο, δυνάμεων. Στα όρια της επιβίωσης με τη βοήθεια μιας Ελληνίδας ασκούμενης δικηγόρου θα μας ταξιδέψει στην Ελλάδα της κατοχής και την μεταπολεμική Ευρώπη, όπου κάθε πόρτα στην Αθήνα και το Μόναχο έχει τις δικές της ιστορίες, μελανές ή απλά αιματοβαμμένες. Το τέλος της ιστορίας θα είναι περίπλοκο, μιας και ο περιούσιος λαός ζητά την εκδίκηση του. Τα φιλοσοφικά ερωτήματα έρχονται να ζητήσουν λύση, η ηθική δίνει τη θέση της στα όπλα και ο Γκούντερ, γνωρίζεται με μια γυναίκα που του δίνει την ευκαιρία να αλλάξει τον κόσμο και να εξαγνιστεί για το παρελθόν της Γερμανίας. Ερωτήματα που θα μείνουν δίχως απάντηση, ξεκάθαρη αλλά αποτελούν, ίσως , τον επίλογο του «Φοβού τους Δαναούς» και την αρχή νέων περιπετειών για τον αειθαλή, μέθυσο, γυναικά και τελικά αποτελεσματικό σε ο,τι αναλαμβάνει ερευνητή Γκούντερ. Αν δεν σας επηρεάσουν τα μικρά λάθη που κάνει ως συνήθως ο Κερ, στην περιγραφή της Ελληνικής πραγματικότητας , το «Φοβού τους Δαναούς» αποτελεί ένα από τα καλύτερα βιβλία του με ήρωα τον Γκούντερ.

The band was formed in 2019,GOTUS  initially emerged as a live project conceived by guitarist Mandy Meyer (KROKUS/ KATMANDU) and drummer Pat Aeby. The band, boasting current and former and actual members of Swiss rock giants Krokus, Gotthard and Storace, regrouped in 2022 after a pandemic-induced hiatus from live performances. The lineup solidified with the addition of Ronnie Romero as frontman, bassist Tony Castell (ex-Krokus, Crystal Ball), and keyboardist Alain Guy, creating a dynamic and powerful quintet.So the main question is what will they sound and to whom will they appeal. After Listening to the album, the answer was quite clear , not to say obvious. GOTHARD, WHITESNAKE, KATMANDU are the main influences that the band chose to honor and serve..They even cover  'When the Rain Comes' (Katmandü) and 'Reason to Live' (Gotthard). But after all GROTUS are a band on their own, who like their hard rock, melodic with big guitars and great hook lines, a bit heavier version of GOTTHARD in my opinion.they have the songs to back it up such as "Love Will Find Its Way", "Reason to live' AND "Undercover"  along more heavy rockers such as 'Beware Of The Fire' and 'Weekend Warriors.' . Romero dones a more than decent job proving his soft spot for melodic hard rock where he really shines, while the band targets the best of european melodic hard rock. Expect music for those who like GOTTHARD, KROKUS and FOREIGNER, nothing more, nothing less with some more than decent songwriting and edge performances. 7

Στην πρώτη της συγγραφική απόπειρα η Μαρία Παπαστεφανάκη, καταπιάνεται με ένα θέμα πολύ αγαπητό στους Έλληνες πεζογράφους. Την εξέλιξη της τυπικής Ελληνικής οικογένειας από τον ΒΠΠ μέχρι τις ημέρες της κρίσης. Ίσως περιμένετε ένα ακόμα ηθογραφικό μυθιστόρημα. Ίσως μια αλληγορική θεώρηση των πραγμάτων μέσα από τρεις γενιές ανθρώπων, που συνδέει το αίμα και το όνομα. Η Παπαστεφανάκη, επιλέγει το δύσκολο δρόμο της συνύπαρξης του φαντασιακού με το πραγματικό, της αλληγορίας και της μεταφοράς, μέσα από χαρακτήρες γήινους, βγαλμένους από την οικογενειακή παράδοση του Έλληνα, που συναντούν τον τυχαίο παράγοντα που θα ενώσει τα σπασμένα κομμάτια , μιας ακόμα Ελληνικής σάγκας. Η πρώτη πρωτοτυπία του βιβλίου είναι η γλωσσική εναλλαγή από την Κρητική ντοπιολαλιά του ζευγαριού στην Κρήτη της κατοχής, στον εξευγενισμένο και ημιαρχαίζοντα λόγο της Αθήνας της δεκαετίας του 50, στον λιτό σε λεξιλόγιο και πλούσιο σε εκφράσεις εισαγόμενες λόγω των προαστίων των 80ς και τον τεχνοκρατικό, κενό, απάνθρωπο και αποξενωμένο λόγο των millenium. Ένα παιχνίδι που αλλάζει τη διάθεση του αναγνώστη και υφολογικά βοηθά το βιβλίο να προχωρήσει και να αποδώσει όχι μόνο λεκτικά αλλά και σε επειδή προσέγγισης λεξιλογικής την εποχή και τα αδιέξοδα της. Το Μαριώ και ο Ζέλος ξεκινάνε από την Κρήτη με την ντοπιολαλιά να τους ακολουθεί και καταλήγουν στο Παρίσι και την Αθήνα του 21ου αιώνα μεσοαστοί, με το Θάρρος του ανθρώπου που ανδρώθηκε στις δυσκολίες του πολέμου, του εμφύλιου και της φτώχειας, αντικρίζοντας τον κόσμο σαν μια περιπέτεια που οφείλουν να αποτελέσουν μέρος της και να την δαμάσουν, ακόμη και στα γεράματα. Το βιβλίο είναι ιιια ωδή στο πρωτογενές κύτταρο της Ελληνικής κοινωνίας την οικογένεια, την μάνα ,την γιαγιά, την γυναίκα που ζεί μεγαλώνει, ανατρέφει, συντηρεί, υποστηρίζει και ταυτόχρονα, απατά, πληγώνει, αποκόπτεται και χειραφετείται. Όλα αυτά μέσα από τις γενιές της ίδιας οικογένειας. Οι συγκρούσεις δεν έρχονται ποτέ δίχως το αντίκρισμα τους. ΟΙ ηθικοί κανόνες και οι επιταγές αναιρούνται. Οι νεότερες γενιές τροχοδρομούν σε ένα διάδρομο σπαρμένο με τις ελπίδες και τα συντρίμμια των προηγούμενων γενιών, καλούμενες να επιλέξουν. Ένας μοντέρνος μίτος της Αριάδνης, της ηρωίδας που θα ορίσει το τέλος του βιβλίου, της σάγκας, της άρνησης, της εγκατάλειψης, της συμβίωσης και της υποταγής, της ανεξαρτησίας και του ατομικισμού. Καμία επιλογή δεν είναι λάθος και καμία σωστή. Η μεταπολεμική γενιά στήνει το σπιτικό της Φιλοθέης και πατάει επάνω στις συμβάσεις μιας Ελλάδας στριμωγμένης στα φορέματα και τις κομμώσεις των νεόπλουτων των προαστίων και της αντιπαροχής. Το μέλλον της μεταπολίτευσης χάνεται σε ακριβά αυτοκίνητα και καριέρες , ενώ τα παιδιά μεγαλώνουν στον αυτόματο. Η προσωπική επανάσταση της Ανθως , θα δώσει το έναυσμα στην Παπαστεφανάκη, να θέσει διλήμματα και να απειλήσει το ιερό θηρίο της Ελληνικής οικογένειας , με το δόρυ της υποκρισίας και της δυσλειτουργικότητας. Μητρικό ένστικτο ή υποταγή στο ένστικτο της ανεξαρτησίας, κοινωνική αποδοχή ή ένας προσωπικός αγώνας για την ευτυχία , όπως την ορίζει το κοινωνικό συμβόλαιο του Ρουσώ. Η κόρη της Μαριώς ,η Ανθω θα παρατήσει τον κόσμο που τη διατηρεί κούκλα σε ένα κουκλόσπιτο, Ιψενικό και θα κάνει το μεγάλο άλμα στο Παρίσι, με τον Κωσταντή αφήνοντας συμβάσεις αλλά και τα παιδιά της στην Αθήνα, στα χέρια της γιαγιάς που αγόγγυστα Θα τα μεγαλώσει. Η χειραφέτηση του 80 , ενάντια στην πίστη στον ρόλο της γυναίκας στην Αγία Ελληνική οικογένεια. Παράλληλες πορείες επιτυχιών και προσωπικών δραμάτων, σε Παρίσι και Ελλάδα και δυο παιδιά που μαζί με τη Μυρτώ κόρη του ετέρου αποστάτη, ερωτικού μετανάστη Κωσταντή, θα μεγαλώσουν αψηφώντας τον κόσμο, αναζητώντας στη επιστήμη και την τέχνη, την χαμένη αγκαλιά της μάνας. Η ζωή από χαρτί μετουσιώνεται σε σελίδες διαβάσματος, σε πινάκες ζωγραφικής σε μια οικογένεια που αναδημιουργείται με πυξίδα την ανάγκη να αποδεχτούν τα λάθη και την έλλειψη αγάπης σε ένα κόσμο που αλλάζει και γίνεται ένα ακόμα κατάστημα με υλικά αγαθά προς κατανάλωση. Η γενιά του 21ου αιώνα, επιτυγχάνει με την απουσία συναισθηματικών δεσμών που αναζητεί σε ερωμένες, σε εξωσυμβατική ζωή, σε κάθε τι που συμβολίζει τη ρήξη με το κατεστημένο ή στον ρόλο του χειρουργού Σωτήρα. η αλήθεια βρίσκεται στο κενό που αντικρίζουν στην οικογενειακή φωτογραφία, στη θέση της μητέρας, αλλά η παραδοχή του θα χρειαστεί , παρέμβαση των παππούδων και μιας μυστηριώδους τσιγγάνας, που αποτελεί τον από μηχανής θεό. Η Παπασταφεναάκη, τρίζει τα δόντια στην Ελλάδα των Ολυμπιακών αγώνων και των προαστίων με τις Φιλιπινέζες, οικιακές βοηθούς, στην κοινωνία της κατανάλωσης που θα καλύψει τα βασικά κενά στην αποδοχή των ανθρώπων. Η τσιγγάνα της, περιδιαβαίνει τον κόσμο με ένα ποδήλατο. Δωροδοκείται με γλυκά και ενώνει εξίσου εύκολα όπως και σπάει δεσμούς και ανθρώπους. Το ονειρικό και το υπερβατικό φέρνουν την μανά Ανθή που έχει αιώνιες ενοχές για τα παιδιά της ,στη ζωή τους με τρόπο πλάγιο. Οι αποκαλύψεις και η αναγνώριση της ανθρώπινης θνητότητες αλλά και της αδυναμίας να λειτουργήσει κανείς χωρίς να αντιμετωπίσει το παρελθόν του οδηγούνται σε μια λυτρωτική συνειδητοποίηση μέσα από την παρέμβαση της τσιγγάνας. Η εγγονή Αριάδνη ξετυλίγει τον μίτο και τον μύθο της οικογένειας, σε σχολές Καλών τεχνών, χαρτόκουτα αστέγων στο δρόμο, το οικογενειακό σπίτι και καταπίστευμα στην Φιλοθέη και φέρνει την λύτρωση των οικογενειακών δραμάτων με τις χάρτινες δημιουργίες της σε μια συνύπαρξη φανταστικού και πραγματικού, που έχει σαν καταλύτη την οικογενειακή τσιγγάνα. Η «Ζωή από χαρτί» μπορεί να διαβαστεί σαν ένα σχόλιο στην εξέλιξη μιας τυπικής δυσλειτουργικής οικογένειας από το 1942 ως σήμερα αλλά και σαν ένα ταξίδι προσωπικό του καθενός μας στα όρια και τις πιο εσωτερικές επιλογές του, εκεί που του αναλογούν λάθη, δίχως συγχώρεση αλλά και η προσωπική ελευθερία. Λεπτές γραμμές που πατάμε καθημερινά αλλά σπάνια τολμάμε να περάσουμε οριστικά, δέσμιοι συμβάσεων ή φόβου να αποδεχτούμε την αλήθεια του εαυτού μας. Ένα μοντέρνο μυθιστόρημα που αλλάζει γλωσσικά και υφολογικά στη διάρκεια της ιστορίας και καταλήγει από μια οικογενειακή ιστορία σε έναν προσωπικό αγώνα επιβεβαίωσης και ενηλικίωσης. Μια διαφορετική συγγραφική πρόταση σε ένα κόσμο δίχως εκπλήξεις, που σε βγάζει από τη ζώνη της ασφάλειας σου και σε προκαλεί να σκεφτείς, πόσο μακριά έχεις φτάσει στην πραγματοποίηση των προσωπικών σου στόχων και ονείρων.

A Swedish band that balances between US AOQ and more progressive sounds adding a well kneaded italo disco in their sound. We all know that bands like BEAST IN BLACK let the inner disco fan come out in these hard days. NUBIAN ROSE let the BON JOVI fan of the prime time days, meet the Disco boy and all together move through the most pop/strange face of Progressive metal in "Gonna get close to you" (QUEENSRYCHE-original by DalBello). Their new album, “Amen” was released on January 26, 2024 on Pride and Joy Music and on Livewire/Cargo Records in Germany. . With the latest album they showcase a more progressive side of the band, but with their trademark foundation of strong melodies, great hooks, big guitars, and the powerful voice of Sofia Lilja (vocal coach on the Swedish TV series “Idol”)r.QUEEN inspired majestic compostions as in  “Memorial” or the more heavy . “Dramatic Day” meets the Euro pop/disco of  “Break Down the Walls” and “Running” their more epic feeling within Dio overtones comes out in “Lost in the Mist” while  “Red Sky”, “Desert Night” and “Bright Lights” are on the safe side with male vocals , diminishing the final product where they ve been added. The cover version of “Gonna Get Close to You”, the QUEENSRŸCHE version of a DALBELLO song, is an unlucky choice as the original cover is a milestone for modern progressive metal and beyond difficult to copy or even more surpass it. NUBIAN ROSE know their game and Sofia Lilja vocals are impressive. The melodic, early BON JOVI, Diostyle suits them better, even more when they add more melody and 80s disco, new wave sounds. If they stick to the successful part of their sound formula having the "Dream evil" album as their borderline , they will easily make a strong impact along  A newer generation of bands who like to shake their booties with heavy guitars, melodies and disco grooves. 7

Covid 19 may have given hard times to a lot of bands  but for some worked as another adrenaline injection and SAXON are among them. Second studio album and along with the two covers compilation, SAXON seem unstoppable. It is not only the quantity of the produced work but also the quality. SAXON have no issue admitting they like their music, heavy, melodic and metal. They act as they preach, a bunch of old metalheads who have the fire burning in their baileys as it was back in 1977. What you listen to here is the most traditional, classic, inspired heavy metal in the best British form you could expect and want to. No modern tricks, songwriting or production wise. The saturated experience of years on stage, on the road and in the studios comes loaded on their songwriting skills and produces miracles. SAXON did get a peridion in the early 00s where their albums were heavy but missing the catchy feeling of the early days. But this past decade their like a tornado leaving nothing standing at their pass.They have the majestic metal songs like "Hell, Fire and Damnation" and Kubla Khan and the Merchant of Venice", the stand outs ``Madame Guillotine" and "There's Something in Roswell'', the heavy stuff Witches of Salem'',"1066"  and the US surprise in "Super Charger''. If you were raised with NWOBHM , this album is no surprise if you follow SAXON or will be a big one if you left them behind. The stainless steel of Britain charges one more and we will follow them again on stage, a band where time stood still. 8

Μια εκρηκτική μίξηΜυριβήλη, Καραγάτση, Κουστουρίτσα , Καζάν σε μια συλλογή διηγημάτων, που αναδύουν έντονα το άρωμα, την ιστορία και την ένταση των Βαλκανίων σε κάθε λέξη τους. Τα Βαλκάνια φιλοξενούν λαούς παραδοσιακά νικητές στις Βαλκανικές, ενδοοικογενειακές διαμάχες: Έλληνες, Σέρβους. Λαούς που δυνάστευσαν τα Βαλκάνια: Τούρκους και λαούς που επέλεξαν μόνιμα τη λάθος πλευρά στις αναμετρήσεις και η ιστορία τους «τιμώρησε» για αυτό, όπως είναι οι Βούλγαροι. Όμως όλοι οι Βαλκανικοί λαοί, ενώνονται από το ίδιο χώμα, το ίδιο νερό, το αίμα που έχει ποτίσει τη γη, τις θρησκείες που τους χώρισαν, τον πόλεμο που τους ωρίμασε, τα Εθνικά πάθη που τους δίχασαν, τη φτώχεια, τη μετανάστευση και το μίσος για τους υποκριτές πολιτικούς που τους ένωσε. Χρόνια τώρα μαθαίνουμε την ιστορία από την πλευρά των Ελλήνων, μαθαίνουμε για τους Μακεδονικούς αγώνες, τον Παύλο Μελά, τους κακούς Τούρκους και τους ακόμη χειρότερους κομιταζήδες. Διαβάζουμε τον Μυριβήλη να γράφει για τους Βαλκανικούς και νιώθουμε δέος, για τους Μακεδονομάχους. Ο Πένκοφ με το εναρκτήριο διήγημά του, το Μακεδονία, μας βάζει σε ένα άλλο ιστορικό σύμπαν. Μια ιστορία αγάπης, έρωτα, σε μεγάλη ηλικία, που θυμίζει το L amour του Χαινέκε, με ιστορική διάσταση, που στοιχειώνει τον Έλληνα και τον Βαλκάνιο αναγνώστη, προκαλώντας θέσφατα και απόψεις με τις οποίες έχουμε γαλουχηθεί επί χρόνια. Η δυναμική του Πένκοφ διαφαίνεται στην έλλειψη κάθε ίχνους εθνικισμού. Ο ήρωάς του ζητά τη λύτρωση από τον χρόνο, από την προσωπική δειλία, πολεμώντας έναν από χρόνια χαμένο αντίπαλο για την καρδιά της γυναίκας του. Αδυνατώντας να συμβουλεύσει την κόρη του, που βιώνει τον χωρισμό της, ακροβατεί ανάμεσα στο παρελθόν και τον χαμένο αντίπαλο ,το παρόν και τη γυναίκα του που χάνεται στην άβυσσο της άνοιας. Η σύγκρουση των κομιτατζήδων με τους Τούρκους σε ευθύ παραλληλισμό, με τον άνδρα που αρνείται τις ευθύνες του, μένει πίσω να προστατεύει τη μητέρα και το σπίτι του, αρνείται τον παραδοσιακό ρόλο του νεκρού ήρωα για αυτόν του ζωντανού «δειλού». Η γυναίκα του μήλο της έριδος σε ένα πόλεμο, που έχει χαθεί χρόνια μαζί με τον αντίπαλό του, στο πεδίο μιας μάχης που ταπείνωσε τη Βουλγαρία. Η Μακεδονία, τόπος αγώνα, τόπος διεκδίκησης, τόπος ανάμνησης, για μια ζωή που χάθηκε και κερδήθηκε στο πεδίο των μαχών, αλλά και στο πεδίο του έρωτα. Η πτώση του Ζίβκοφ και του ΚΚΒ, αποτελεί ακόμα ένα ορόσημο στη ζωή του σύγχρονου Βούλγαρου. Η αλλαγή από το Σοβιετικού τύπου κράτους σε μια άναρχη δημοκρατία, απασχολεί τον Πένκοφ σε επόμενα διηγήματα, είτε με τρόπο κωμικοτραγικό, μέσα από τα μάτια ενός νεολαίου που ο πεσιμισμός, η άρνηση της κατάστασης τον οδηγεί μαζί με τον φίλο του να απεμπολήσουν κάθε ίχνος ταυτότητας ακόμη και τα ονόματά τους, για χάρη ψευδωνύμων, σε μια ζωή, που το σήμερα γίνεται ο βασιλιάς. Το εφήμερο, αντικαθιστά την ενατένιση του μέλλοντος, η κλοπή τη δουλειά και τη δημιουργία, ο φόβος για το αύριο, καθιστά το σήμερα αντικείμενο συναλλαγών. Η διάλυση της παλιάς τάξης του ΚΚΒ οδηγεί σε μια αναρχική δημοκρατία, με τον ελεύθερο πλέον πολίτη, σε μια διαρκή αναζήτηση του καλύτερου, να ακούει την κάθε σειρήνα του δυτικού τύπου κοινοβουλευτισμού. Οι παραδόσεις συνθλίβονται από το παρόν, που πατά στα μίζερα πόδια της επιβίωσης με κάθε μέσο και της άρνησης του παρελθόντος, σαν ιδεολογική πατερίτσα, σε κόσμους δίχως κανένα άλλο έρεισμα παρά την λαγνεία και λατρεία του χρήματος. Η μετανάστευση κοινός τόπος των Βαλκανικών λαών, με τη μορφή, της νοσταλγίας, του νόστου για τη μητέρα πατρίδα ή της επιστροφής σε αυτή, για τη γιατρειά, αποτελεί μια ακόμη κυρίαρχη ιδέα στα διηγήματα του νεαρού Βούλγαρου, μετανάστη και αυτού για σπουδές. Το παρελθόν πληγώνει τη νέα γενιά, τη συντρίβει σαν μηλόπετρα. Στο «Αγοράζοντας τον Λένιν», ο διεθνισμός συναντά την οικογενειακή παράδοση, σε μια προσπάθεια να γεφυρώσουν το χάσμα που προκαλεί μια μετανάστευση στη χώρα της επιτυχίας, στις Η.Π.Α. Ο φόβος της μοναξιάς, οδηγεί σε επανεκτίμηση των αξιών, από τον εγγονό, που έχει αναζητήσει τον εαυτό του στη νέα χώρα, τη νέα γλώσσα αλλά και τον παππού, που έχει οχυρωθεί πίσω από το κομμουνιστικό του παρελθόν, το φόβο της αλλαγής και αρνείται ότι η κοινωνία και οι άνθρωποι εξελίσσονται. Η γλώσσα του αίματος, θα λυθεί από τη μοναξιά και η απόσταση θα γεφυρώσει δύο γενιές που δεν βρίσκουν το θάρρος να απεμπολήσουν το παρελθόν που τις στοιχειώνει για χάρη ενός καλύτερου μέλλοντος. Αντίστοιχα στη «Φωτογραφία με την Γιούκι», η πατρίδα, οι παραδόσεις, οι τσιγγάνοι, η οικογένεια θα γίνουν ο λόγος επιστροφής από το Σικάγο, στη Βουλγαρία και συνειδητοποίησης από ένα νεαρό ζευγάρι ενός Βούλγαρου και μιας Γιαπωνέζας, της αξίας της ζωής, της ανοχής και της λύσης των συνδέσμων με τη ζωή. Ο θάνατος ενός νεαρού τσιγγάνου σε ατύχημα ή από τον πατέρα του, θα φέρει το ζευγάρι αντιμέτωπο με την οικογένεια, τα έθιμα μιας φυλής που ζούσε πάντα στο περιθώριο των τσιγγάνων αλλά και με τους ίδιους τους εαυτούς και τα θέλω τους. Η υπέρβαση του ορίου της ανθρώπινης επαφής, η ζωντάνια των τσιγγάνων, το Βαλκανικό ταπεραμέντο τα μαντζούνια και η σοφία των ηλικιωμένων θα κάμψουν τις δυτικού τύπου αντιστάσεις και αποστάσεις της γιαπωνέζας, θα ρίξουν τις άμυνες του δυτικού κόσμου, μυώντας τους στον ανθρωπιστικό περίγυρο του Βαλκάνιου. Στις Η.Π.Α θα λάβει χώρα και το «νυχτερινός ορίζοντας» μια ακόμη ελεγεία στον μετανάστη, που η ζωή ξεπερνά. Στην οικογένεια που διαλύεται από τις οικονομικές δυσκολίες. Στους δασκάλους που θα αλλάξουν με την επαφή τους με τη χώρα της αφθονίας. Ο άντρας θα παραμείνει ονειροπόλος προσπαθώντας να κρατήσει κομμάτι της παράδοσης ζωντανό στη κόρη του, που νιώθει πλέον περισσότερο Αμερικανίδα. Η πρώην γυναίκα του με τον νυν Βούλγαρο, σύζυγο της και γιατρό, θα ανταλλάξει την ταυτότητά της για στήθη σιλικόνης και την ευμάρεια του Αμερικάνικου ονείρου, οικτίροντας τον πρώην σύζυγό της, που παραμένει προσκολλημένος στις παραδόσεις της παλιάς πατρίδας. Ένας τυφώνας θα φέρει αυτόν, τον αμερικανό φίλο του και την κόρη του, αντιμέτωπους με τα στοιχεία της φύσης αλλά και την ανάγκη τους για επικοινωνία, πέρα και μακριά από τις παραδόσεις και τους φόβους της παλιάς και της νέας πατρίδας. Σε ένα από τα πιο σκληρά διηγήματα του βιβλίου, το γράμμα, η εναλλαγή των γενεών, τα λάθη και οι συνέπειες, θα σκιαγραφήσουν μια ιστορία κοινωνικού δράματος, σε μια χώρα που τα πάντα και κύρια οι γυναίκες είναι προς πώληση. Ο κύκλος της κόρης που θα ακολουθήσει τα βήματα της μητέρας, που έχει απαρνηθεί ως πρόσωπο αλλά και ως συμπεριφορά θα είναι ταυτόχρονα μια ιστορία της Βουλγαρίας, που ξεπουλά τον εαυτό της από το Σοβιετικό πατερούλη στον Άγγλο/Δυτικό χρηματοδότη, για να πετύχει να επιζήσει, υπό όρους και εξάρτηση. Στο «Ανατολικά της δύσης» ο Κουστουρίτσα συναντά τον Σεπουλβέδα σε ένα διήγημα, γεμάτο Βαλκανικές παραδόσεις αλλά και τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας και την πτώση του τείχους, που συντρίβουν ζωές και οικογένειες που χωρίζει ως άλλο τοίχος του Βερολίνο ένα ποτάμι Σέρβους και Βούλγαρους. Τα φυσικά σύνορα καταπατώνται κάθε βράδυ από ερωτευμένους και λαθρέμπορους, αλλά η κοινή γιορτή μια φορά το χρόνο, τα κοινά έθιμα, η γλώσσα με μικρές παραλλαγές, δείχνουν ότι τα σύνορα είναι τεχνητά. Ο θάνατος ενώνει, η Δύση με τα αγαθά της παρασύρει σαν σειρήνα, το παλιό καθεστώς καταρρέει και θάβει στα συντρίμμια του ήρωες και εργάτες. Ο «μύτης» σπάει τις αλυσίδες που τον κρατούν δέσμιο στην παλιά πατρίδα, αναζητά τον έρωτα και την αποδοχή, που φοβήθηκε για χρόνια να κυνηγήσει και καταλήγει ξένος σε μια ξένη χώρα, σε ένα Βαλκανικό παραλήρημα, λέξεων, χρωμάτων, συναισθημάτων, που μόνο ο Κουστουρίτσα θα μπορούσε να οπτικοποιήσει. Διηγήματα βγαλμένα από το χώμα των Βαλκανίων, γεμάτα αίμα, αγάπη, θυμό, οργή, χαμόγελα. Ακόμα και όταν ο Βούλγαρος φτάσει στις Η.Π.Α ακόμα και αν αλλάξει το όνομά του, παραμένει Βαλκάνιος, ζωντανός, φιλικός, καχύποπτος, θερμόαιμος, τίμιος, επαναστάτης αλλά πάνω από όλα άνθρωπος. Ο Μυριβήλης, συναντά τον Άντριτς και γράφουν το σενάριο για την επόμενη ταινία του Κουστουρίτσα, με επιρροές από Καζάν, με θέμα τη Βουλγαρία. Γνώριμοι ήρωες, γνώριμα τοπία, γνώριμες συμπεριφορές, μέσα από τα μάτια ενός γείτονα, που για χρόνια ήταν εχθρός, αλλά εδώ είναι το μεγαλείο της λογοτεχνίας. Αποδεικνύεται τόσο όμοιος με εμάς, τόσο ανθρώπινος και ο Πένκοφ, τόσο δυνατός συγγραφέας. Φορτισμένο συναισθηματικά, γνώριμο, εθιστικό, ένα καλογραμμένο Βαλκανικό μυθιστόρημα. Θα συγκινήσει τον καθένα από εμάς, που κοιτά με τα μάτια της ψυχής. Διαβάζεται με συνοδεία τα Waterboys- Fisherman blues k Johnny Cash American recordings III

Guitar prodigy Laurence Jones coming off age with his more dark, mature and heavily Hendrix influenced album till today. Taking distance from the pretty boy-blues newcomer-prodigy , Jones comes up with a heavier sound focusing on songs as much as his playing that moves more to classic rock paths, incorporating his blues influence. "Im gone" is a fine example of the new direction. His songwriting skill finds its way out in the groovy, up tempo rocker. "Lonely road" shows he is not a one dimensional blues man but has an ear for melody and groove. IN this, his 8th album he lets his inner FREE, BAD COMPANY, CREAM self out and rocks hard and steady."Don't you leave me this way" has the early Frank Marino name all over it,or shall i say Hendrix, a slow , groovy blues rocker with an addictive chorus.The tight rhythm section that helpsJones build up his feverish riffs consists of bassist Jack Alexander Timmis (Virgil & The Accelerators) and drummer Ash Sheehan (Glenn Hughes, Tony Iommi, The Twang) creating a real power trion, in the form of BBM, BWL, CREAM, Pat Travers , Frank Marino with groove, solid rhythms and massive sound. Gary Moore is another influence giving the more rocking songs his signature and at the bottom end all things lead to Jimi Hendrix without copying , just adding to Jones skills and own musical ambitions."Lost and broken' is exactly this kind of mix between 60s and 80s , blues and hard rock and it pays off well.Take control" is among the songs that moves away the blues and come closer to the Hard rock/FM rock territory successfully With a great chorus and some astonishing 70s inspired heavy rock guitar work."Out in the distance" continues flirting with Hard rock with a grooy section reminiscent of LED ZEPPELIN and Gary Moore early blues days.He proves his point that classic blues, Hard rock and guitar wizardry can be combined successfully at the feverish, stomping rocker "Woman", a guitar driven, riff oriented hard rock song that winks at blues . The album closes with a blistering heavy rock blues song "You're not alone" and in my humble opinion Jones has a lot in common with the trios of Frank Marino and WBL and mostly with the second one, as the groove of his band accompanies excellent his Hendrix inspired guitar playing. Jones dealing with Chron's diseas knows trhe burdens of life, first hand from a young age. This unhappy medical condition got him to the skin of the blues and hardship, earlier and in more depth than a lot of the other blues players around the world, giving additional credibility to his music and stories. A great album, heavy, rocking and bluesy when it needs to be. 7,5

Lemmy always lied a good joke and what better than to be at a Jazz Festival well known as the Montreux JF playing rock n roll. The latest trio incarnation of MOTORHEAD, Lemmy, Mickey Dee, Phil Cambell just do what they preach in their opening lines, "We re MOTORHEAD and we play rock n roll", A real freight train running on full speed, tight, heavy, forceful and edge with a setlist among the best of their live albums, balancing between new material and their classic stuff. It is 19 songs with one cover of 'Rosalie" (originally by Bob Seger) that Lemmy dedicates to THIN LIZZY and his hero and our hero as he states Phil Lynott. No song is treated unfairly. MOTORHEAD are on a prime night and if you have seen them on stage, their worst night is equal to most metal, rock bands' best performance. From the opening track "Snaggletooth" and "Stay clean '' to "Sacrifice '' where M.Dee does a powerful solo, the album is a blast. Songs like 'Iron fist" and 'Killed by death" shine with MOTRHEAD's vitality and youthful energy that surprises even their most hardcore fans. The inside jokes about jazz aficionados that Lemmy uses to introduce some of the songs are another unique feature of the album as Lemmy's Sarcasm is as always on the spot and limitless, provocative and delightful. If you want to have the best MOTORHEAD live album after "No sleep" here is a great contender for the title. 8,5

In memory of a true revolutionary and rebel

French blues woman Laura Coc releases an album that balances between classic rock "Head above water", "One big mess" and more blues oriented songs like "Set me free". The influences of ROLLING STONES, ZZ TOP, AC DC are the most obvious as it is her approach. The album could have come from any Southern State with its rock n roll style, blues riffs and organ filling songs..The youtuber turned hot guitar player proves she has it as she soloing manic at "Set me free" . Cox is among the newest generation of blues women and men that are middle class white , mostly., boys and girls that spend hours listening and practicing. In a way it is reminiscent of the British blues explosion, when Siburn, Lawrence, Barras, Cox, Taylor to name but a few are coming to keep the blues flame alive at the tracks of the patriarch of modern day white blues Joe Banamassa. On the other hand Cox has similarities in her songwriting and approach with the southern touch to Warren Haynes and "Old soul" ballad has the Allman stamp all over it . "Wiser" is a groovy , 70s influenced southern rocker with some nice slide guitar and a laid back feeling."Before we get burned" is another southern style mid tempo country rocker."Seaside '' is a more modern, contemporary alternative rocker that doesn't fit with the rest of the songs but definitely shows a potential to be explored by Cox. "Fever" on the other hand is a return to classic forms with this stomping mid tempo honky tonk rocker. "Swing it out" keeps up the pace and the groove, another grooving blues rocker that winks at SWEET with its melody. The album closes with "Glassy days" a classic ballad, laid back and full of the 70s spirit , slide guitars and open horizons, nothing impressive. Overall Cox gives an album of classic rok, blues rock that shows improvement , abilities and has some very strong moments that helps her establish herself among the younger generation of blues rock aficionados with ease. 7,5

Brothers Osborne are back with another album of soulful country. The main characteristic of their sound, the subconscious melodies that stay in the listener's mind are all here. Their introspective lyrics, the lyricism, the colorful bitterness are all ever present. This is a mature album from this duet who knows what to want and how to express it. Keeping the loneliness and the tears of country melting with the soul , the groove and the emotion of black music, infiltrated by a modern FM/pop filter as both are well known hired composers, Brothers Osborne gave us an album with mid tempo, thoughtful country pop songs, far away from the Nashville radio loving country. They are aiming to a more mature, open minded audience that likes tradition and contemporary blended. Songs like "Nobody's Nobody", "Love you too", "New bad habit" and the beautiful "Aint nobody got time for that" are well crafted modern country pop songs that deliver and captivate the listener with their hooks and simplicity. An album that works in various levels from traditional to contemporary and is most and above all an exhibition of songwriting and performance by the brothers. 7,5

Ex RAINBOW, LORDS OF BLACK, ELEGANT WEAPONS, Solo artist Chilean Ronnie Romero releases the well known cover/tribute to my influences album. This is the second one after his AOR covers album.We already know the colour of his voice and his abilities. It is the selection of the songs he covers that shows he is a clever man and definitely better at selecting than singing. His approach at RAINBOW was inadequate despite the similarities in his voice to that of Dio. Here he is taking a more clever approach. Singing "The battle rages on" a DEEP PURPLE song that is not among their biggest hits, gives him the chance to show off without comparisons and the result to be fair is more than satisfying. The album choices includes MANOWAR, MALMSTEEN, JUDAS PRIEST, ACCEPT, IRON MAIDEN, RAINBOW , Malmsteen, METALLICA, giving its weight to the more heavy side of Romeros armoury. Don't we forget he recently did another cover version album with mostly AOR songs. He is an adequate singer with a great back up band to help him. The choice of the songs proves he has the guts to step out of his comfort zone.The result is another covers album that won't stand out but won't disappoint either, especially those who are into this kind of covers/tribute albums. Some covers are memorable like "Metal daze", "The shining", "You don't remember" others like "Hallowed be thy name", "No more tears" will be easily and fast forgotten. For fans of tribute albums this is a decent one. 7